ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 12ο

ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Υπάρχει, τόσο στο Μακρόκοσμο όσο και στο μικρόκοσμο, ένα Κέντρο ηρεμίας στο οποίο πρέπει να επιστρέφει κάθε κίνηση, αφού προηγουμένως έχει φροντίσει να εκδηλώσει από αυτό το Κέντρο το μέρος που της αναλογεί.

Στο έναστρο διάστημα υπάρχει ένα Κεντροσημείο αόρατο και μυστηριώδες, το αιώνια κρυμμένο Κέντρο έλξης του ήλιου μας. Εκεί η Αγαθή Βούληση είναι ιδιαίτερα παρούσα. Ενώ, ταυτόχρονα, η υπέρθεη ουσία αυτού του Άγνωστου Απόλυτου παρευρίσκεται, εξ ίσου, σε κάθε απομακρυσμένη περιοχή και τόπο.

Αυτός ο «Κεντρικός Ήλιος» είναι η Εστία του Παγκόσμιου ζωτικού ηλεκτρισμού. Είναι το αιώνια εκπέμπον ζωτικό κέντρο.

Απ’ αυτό αποστέλλεται στο δικό μας ηλιακό σύστημα μία κοσμική ακτίνα η οποία διαθλάται σε 7. Αυτές οι 7 αποτελούν μια Σεπτάδα Αρχών. Και η 7^η Αρχή (όχι ακτίνα) εκδηλώνεται ως «Μονάδα». Αυτή η «Μοναδικότητα» στοχεύει στην Πνευματική Αθανασία και εκδηλώνεται, στα έθνη και στους ανθρώπους, ως «Ψυχή».

Έτσι οι Πνευματικές Φλόγες που γεννήθηκαν από τον Παγκόσμιο Νου λόγω της ωθήσεως του εξελικτικού νόμου προσγειώθηκαν και πρέπει να εκδηλωθούν ως:

Το Φως της Ψυχής όλων των εθνών.

Για να εκδηλωθεί όμως το Φως της Ψυχής ενός Έθνους ή ενός ατόμου απαιτείται: Γνήσια και υψηλή έφεση για το Αληθινό, το Ωραίο και το Αγαθό. Γιατί αυτά τα τρία μεγέθη αποτελούν την Πνευματική Τριάδα, μέσω της οποίας εκδηλώνεται κάθε Κοσμικά προσγειούμενη «Μονάδα» ανθρώπινη ή Εθνική.

Τα Έθνη που χάθηκαν (Χαλδαίοι-Χετταίοι-Φοίνικες κ.α.) ηττήθηκαν στο εσωτερικό πεδίο μάχης που μαίνεται μεταξύ των ζευγών των αντιθέτων.

Γιατί αυτή ακριβώς είναι η Τραγωδία:

                   Σύγκρουση, διαμάχη και πόλεμος μεταξύ των

                   εκπροσώπων των παλαιο-ζωδιακών νοοτροπιών

                   και των εκπροσώπων του νέου ζωδίου στο οποίο

                   κάθε φορά (2200 χρόνια) εισέρχεται ο ήλιος μας.

Άλλοτε ο ήλιος μας ήταν στο ζώδιο των «Διδύμων» (γι αυτό είχαμε τον «Κάστορα και τον Πολυδεύκη»). Μετά πέρασε στο ζώδιο του «Ταύρου» (γι αυτό είχαμε το «Μινώταυρο»). Ύστερα πέρασε στο ζώδιο του «Τράγου-Κριού» (γι αυτό είχαμε την «Τραγωδία»). Μετά πέρασε στο ζώδιο των «Ιχθύων» (γι αυτό είχαμε το Χριστιανικό Σύμβολο – τους «Ιχθείς» στις κατακόμβες).

Σήμερα ο ήλιος μας πέρασε (κι αυτό είναι αστρονομικό γεγονός και όχι «αστρολογία») στο ζώδιο του «Υδροχόου».

Κι αυτό το μελλοντικό, για τότε, γεγονός είχε αναγγελθεί από τους «Υδροφόρους» της Ακρόπολης.  

Συνεπώς καλούμεθα σήμερα, όλοι οι λαοί και τα έθνη, να εκδηλώσουμε τις ιδέες της «Υδροχοϊκής» Εποχής την οποία βιώνουμε.

Και το σημαντικό ερώτημα που τίθεται είναι: Έχουμε αφομοιώσει ορθά τις ιδέες και ενέργειες των προηγούμενων ηλιο-ζωδίων;

Αν όχι, πρέπει να το πράξουμε επισταμένως, ώστε να δυνηθούμε να κατανοήσουμε, αποδεχτούμε και αφομοιώσουμε όλες τις αποστελλόμενες, διαθέσιμες, φωτονιακές ενέργειες του παρόντος ηλιο-ζωδίου μας.

Κάθε λαός και κάθε Έθνος (Έθνος είναι η κεντρική συνισταμένη ιδέα που προέρχεται από ένα λαό και τον ενοποιεί) διαθέτει επτά κέντρα δυνάμεως, σε ενεργό ή λανθάνουσα κατάσταση.

Γι αυτό οι νέες, Υδροχοϊκές, ενέργειες  πρέπει να εισέλθουν μέσα στο κέντρο της «Καρδιάς» κάθε λαού και Έθνους, ώστε να συγκεντρώσει εκεί όλο το διαθέσιμο νέο φως. Γιατί μόνο έτσι θα ανυψώσει τις «ηλιο-πλεγματικές» του ενέργειες. Αυτές που μαίνονται μέσα του και τον καθιστούν έρμαιο των αστρικών φοβιών και θυμαπατών του.

Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ελληνική επικράτεια αλλά και Διεθνώς. Όλη η Ανθρωπότητα είναι Αστρόπληκτη και Θυμαπατούμενη. Η φοβία, η ελαφρομυαλιά και η πλάνη είναι οι σύγχρονες «Άρπυιες» που προκαλούν με τα περιττώματά τους την παγκόσμια αποπνικτική δυσοσμία.

Και επειδή εδώ αναφερόμαστε στην αναγκαιότητα της Ελληνικής Αυτογνωσίας και στην συνακόλουθη εκδήλωση της Ελληνικής Ψυχής, πρέπει να επισημάνουμε τα εξής:

Οφείλουμε να προβούμε στη διάκριση μεταξύ τριών ρευμάτων ενεργείας: Αδράνειας – κίνησης – και ρυθμού.

Πρέπει για τον υπολογισμό του ορθού χρόνου (για να εντοπίσουμε σε ποιο εξελικτικό επίπεδο βρισκόμαστε) να γνωρίζουμε τις σχέσεις του μέρους με το Όλο. Και επειδή το «μέρος» (όπως το Έθνος μας) πρέπει να είναι εκδηλωμένο και το «Όλο» παραμένει, εν πολλοίς, ανεκδήλωτο, γι αυτό οφείλουμε να σταθμίσουμε καλά πόσο μέρος του «Όλου» το δικό μας Έθνος εκδηλώνει στο βαθμό που του αναλογεί.

Έπειτα πρέπει να κατανοήσουμε τις καρμικές σχέσεις μεταξύ Χώρου και Χρόνου. Αυτό σημαίνει πως σ’ ένα συγκεκριμένο Χώρο πρέπει να εκδηλώνονται οι ιδεοσειρές των Δώρων του Παρόντος Χρόνου και των ωρών του. Και όχι τα παρελθόβια «Δώρα» που άλλοτε οι περιτελλόμενες ώρες έστειλαν σ’ αυτό το Χώρο.

Με άλλα λόγια: Δεν μπορεί να διατρεφόμαστε πνευματικά από αποκλειστικές «τροφές» της «Μινωϊκής» ή της «Τραγικής» εποχής. Πρέπει, σ αυτό το Χώρο, να λάβουμε πρωτίστως τις νέες ιδεοτροφές που μας αποστέλλονται Άνωθεν. Άλλοτε η Κοσμική Γνώση συμβολιζόταν σαν ένα «Χρυσό» ή «Απαγορευμένο» Μήλο. Ακόμα και ο Βούδας απαγορευόταν να κοινοποιήσει μερικά από τα Βραχμανικά Μυστήρια. Όπως απαγορευόταν στον μυημένο Αισχύλο να φέρει μέρος των Ελευσινίων Μυστηρίων στο θεατρικό Αττικό φως, για να περιοριστούμε στα δύο αυτά παραδείγματα. Σήμερα όμως έχουν προστεθεί πολλά εξωτερικά παραπετάσματα άχρηστα και σκοτεινά. Γι αυτό οι αληθινές, ιδανικές και ζωντανές θεότητες δεν υποφέρουν πια όλα όσα ύφανε η αχαλίνωτη ανθρώπινα φαντασία και τα έριξε επάνω τους. Πανούργα και άπληστα για εξουσία όντα επιχείρησαν να αμαυρώσουν τους Ιδεοδότες (ή αιμοδότες) του Αείζωου Ελληνικού Πολιτισμού.

Έτσι τερατώδεις ψευδο-θεοί, εντελώς τυραννικοί, παρουσιάζονται ευτελείς, ώστε να αρέσκονται σε εξευμενίσεις, παρακλήσεις, επαίνους και «θυσίες».

Αυτού του «είδους» οι «Θεοί» (Αρχαίοι ή Σημερινοί – δικοί μας ή ξένοι) πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα της Πανανθρώπινης Μνήμης.

Δεν μας χρειάζονται μεροληπτικά ή κακοποιά «Ανώτερα» Όντα.

Χρειαζόμαστε Αγαθά και κυρίως Δίκαια Ιδεοπρότυπα. Τίποτ’ άλλο.

Γι αυτό δεν θέλουμε έναν ψεύτικο «Όλυμπο» με Θεούς «Δον Ζουάν» ή Καιροσκόπους και εκδικητικούς. Γιατί, απλούστατα, τέτοιοι «Θεοί» ούτε υπήρξαν, ούτε υπάρχουν.

Αυτό που, πρωτίστως, κάθε Έθνος και ιδιαίτερα το Ελληνικό πρέπει να κάνει είναι να προβεί σε μία Θεοκάθαρση: Αληθινή κάθαρση του δικού του Πανθέου.

Και για να γίνει πράγματι αυτή η Θεοκάθαρση (πριν από την Θεοφάνεια) πρέπει να κατανοήσουμε, όλοι οι απανταχού Έλληνες, την άμεση αναγκαιότητα παλιννοστήσεως των Ελληνικών Μυστηρίων. Και γι αυτή την αδήριτη και επιτακτική Μυστηριακή Έλευση (ή «Νέα Ελευσίνα») θα μιλήσουμε τώρα.

Ο υπολογισμός του Χρόνου και η αναγνώριση των ιερών ημερομηνιών είναι απαραίτητες προϋποθέσεις τόσο για την ανεύρεση της ορθής θέσης μας, όσο και για την ανύψωσή μας σ’ ένα επίπεδο ανώτερης κραδασμικής ισχύος.

Γιατί υπάρχει μεταφορά ενέργειας από μία πλανητική διάταξη σε άλλη, όπως και από πεδίο σε πεδίο της ίδιας πλανητικής σειράς.

Ο Μεγαλύτερος Νόμος είναι κυκλικός (ή περιοδικός) και αφορά τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος. Αυτός είναι ένας από τους πιο δύσκολους στην κατανόηση και αφορά επίσης τη σχέση κάθε Μονάδος, όποιου βαθμού, με το Μεγαλύτερο Όλο.

Δεν μπορούμε ακόμη να μεταφερθούμε σε ανώτερο επίπεδο χωρίς να ρυθμίσουμε αρμονικά τις σχέσεις των πολικών αντιθέτων, όπως του άρρενος και του θήλεος, της νύχτας και της ημέρας, του Πόρου και της Πενίας, της γέννησης και του θανάτου κ.α.

Ο άνθρωπος διαθέτει μια ενδοχώρα συναντήσεως τριών ενεργειακών ρευμάτων:

       1) Την ανώτατη ενέργεια που προέρχεται από την Ενάδα του (ή τον «Απόλ-

            λωνα», όπως το επεσήμαιναν οι Πυθαγόρειοι: «Εν δε Απόλλων»).

       2) Την ενέργεια που προέρχεται από την ακτίνα της ψυχής του.

            Και

       3) Την ενέργεια από την ακτίνα της ατομικότητάς του.

Αυτό είναι το περιβόητο «Τρίστρατο» όπου και τα «σκουπίδια της Εκάτης». Σ’  αυτό αναφέρεται και η επισήμανση του Σοφοκλή πως ο Οιδίποδας φόνευσε τον πατέρα του και τους άλλους «εν τριπλαίς αμαξιτοίς».

Ακολουθώντας την 1^η και 2^η οδό (την Ψυχο-Πνευματική) χρησιμοποιούμε επωφελώς τον χρόνο μετάβασης της συνείδησής μας από την μη ιερότητα στην ιερότητα.

Γιατί ο χρόνος πρέπει να μας οδηγεί στην Αιθεροποίηση και όχι στην Λιθοποίηση. Γι αυτό και η «πέτρα» της Ρέας – γι αυτό και το «πέτρωμα» των παιδιών της Νιόβης…

Κάτω από αδιάκοπη Πνευματική επιρροή ο άνθρωπος αναπτύσσει και διανοίγει τα εσωτερικά αιθερικά του κέντρα. Και τότε βρίσκεται κάτω από την μεγαλύτερη επιρροή των επτά ιερών πλανητών του Ηλιακού μας Συστήματος.

Γιατί επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως οφείλουμε να αλλάξουμε την «Μητριά» μας (Ύλη) με την Αγνή Μητέρα μας (Αίθρα).

Ενώ πρέπει να αναγνωρίσουμε ως αληθινό μας Πατέρα το Πνεύμα.

Και τότε μόνο θα συνταχθεί στα Αιθερικά (ή Ακασικά) Πλανητικά Αρχεία: Η Άνωθεν (Δεύτερη) Γέννησή μας.

Γιατί τα λέμε και τα ανακοινώνουμε όλα αυτά;;;

Γιατί μόνο όταν εκδηλωθούν και πάλι τα Αληθινά Μυστήρια, τότε θα μάθουμε:

-         Τι ακριβώς έγινε και ποιος μας παρήγαγε.

-         Για ποιο σκοπό μας δημιούργησαν.

-         Ποιος είναι ο επόμενος εξελικτικός προορισμός μας.

Θα μας διδάξουν (έργω) πως το Αρχέτυπο του κάθε ανθρώπου είναι Αιθερικό και πως ο Μοναδολογικός εαυτός μας είναι ο βασικός Πνευματικός σπινθήρας.

Θα μας διδάξουν τη σχέση Μονάδος με τους φορείς της, που την έχουν αναλάβει τα ανώτερα «αόρατα μεγέθη» (κατά την έκφραση του Ξενοκράτη, του μαθητή του Πλάτωνα).

Θα μας διδάξουν πως προηγήθηκε του δικού μας ηλιακού συστήματος ένα άλλο που ανέπτυξε τη νοημοσύνη μας. Πως στο παρόν ηλιακό μας σύστημα, το μονοπάτι της Σωτηρίας αναπτύσσει εντός μας την Σοφή Φιλότητα και την Ομαδική Συνειδητότητα. Ενώ σ’ ένα επόμενο ηλιακό θα αναπτυχθεί η Αγαθή βούλησή μας.

Και πάλι: Γιατί τα επισημαίνουμε όλα αυτά;

Και το εύλογο ερώτημα: Πού τα γνωρίζουμε και Ποιος μας τα είπε;

Διαθέτουμε εμείς την Εξελικτική προοπτική της Απειροσύνης και την επίγνωσή της; Και πώς το αποδεικνύουμε;

Δεν ισχυριζόμαστε τίποτα απ’ όλα αυτά. Δεν κατέχουμε την, εξ Αποκαλύψεως, αλήθεια. Αυτά που καλά γνωρίζουμε είναι τα εξής:

-         Όλη η «Ακαδημαϊκή και Πανεπιστημιακή» φιλοσοφία είναι Φιλασοφία. Δεν απαντά σοβαρά σε κανένα από τα βασικά ανθρώπινα, εναγώνια, ερωτήματα.

-         Οι Θεολογικές απαντήσεις δεν γεμίζουν τα μάτια μας Φως, αλλά ζοφερό σκοτάδι. Γι’ αυτό κάθε αληθινά νοήμων άνθρωπος αρνείται να αποδεχθεί «Ουράνιους Τυράννους».

-         Είναι πασίδηλη η ψυχική και πνευματική ξηρασία σε κάθε σύγχρονη μορφή τέχνης και ζωής. Δειλά έργα δειλών όντων.

Γέμισε η γη «κατεργάρηδες», που ή πάνε ή έρχονται από τα (διανοητικά τουλάχιστον) κάτεργα.

Εμείς δεν μπορούμε να δούμε άλλο σκοπό της ύπαρξης από την Πνευματικοποίηση των πάντων. Κι αυτή είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί (επιγειωθεί) χωρίς προγενέστερη βίωση της Ομαδικής Συνειδητότητας ή, όπως λέγεται, της Αληθινής Αγάπης σε Παγκόσμια κλίμακα.

Γιατί οι Ανώτερες Πύρινες Ενέργειες θα μας καταστρέψουν (όπως την «Σεμέλη» και τον «Φλεγύα») αν τις επικαλεστούμε να έρθουν «μόνο σ’ εμάς».

Η επιβεβαίωση της ύπαρξης σημαίνει: Χαρά-Ευδαιμονία-Ευφλογία (για Πύρινους-Πνευματικούς-Καρπούς).

Οι τρεις τάφοι της ύπαρξης είναι: Πλουτισμός-Ηδονισμός-Δεσποτισμός.

Πολύ χειρότερη από κάθε Σεισμό είναι η αποσύνθεση της Συνείδησης.

Η απουσία Αυτο-σεβασμού είναι η χειρότερη ασθένεια, η πιο θανατηφόρα.

Είναι ολοφάνερο πλέον: Η Γη είναι τυλιγμένη με ζοφερά νέφη, από την ανεύθυνη (για τις σκέψεις της και για τις πράξεις της) ελαφρόμυαλη ανθρωπότητα.

Η ανθρωπότητα προτίμησε την τεχνολογική ταχύτητα από το Πνευματικό Θέειν (τρέχειν).

Χωρίς όμως την Κίνηση της Σκέψης (την εναρμονισμένη με την Κίνηση των Συμπαντικών ρευμάτων) είναι αδύνατον να διαγνώσει κανείς την Συνέχεια και Αλληλουχία των Κόσμων.

Η μεγαλύτερη ανοησία είναι η συνειδησιακή ακινησία – και σ’ αυτή έπεσε ένα μεγάλο μέρος της σημερινής ανθρωπότητος.

Ακριβώς γι’ αυτό (γιατί η ανθρωπότητα κατέβηκε πολύ χαμηλά) έρχονται Μεγάλα Υφήλια Γεγονότα. Και οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα υποδοχής τους. Έρχεται ο Αιθέρας και οι Θεοί.

Η τάση για Αποθάρρυνση πρέπει, το ταχύτερον, να σταματήσει. Όχι γιατί «πέτυχε» η ανθρωπότητα! Αυτά είναι σκόπιμα «συγχαρητήρια» για πολύ μικρά παιδιά.

Αλλά γιατί δεν πρέπει να πτοούμεθα, επειδή διακηρύσσεται όλη (σχεδόν) η διαφθορά. Αφού είναι μέσα στο Σχέδιο να έρθουν στην επιφάνεια όσα υπάρχουν στο πανανθρώπινο «υπόγειο» ή υποσυνείδητο. Για ένα ψυχολογικό ξεκαθάρισμα, που είναι καθαρό προμήνυμα της Νέας Ημέρας.

Δεν δηλώνουμε «Μυημένοι». Είμαστε όμως γνώστες της τέχνης του Διαλογισμού και Ευγνώμονες στους «Αοράτους». Και επειδή το Θυσιαστικό Έργο κάθε Στοχαστού είναι αποκλειστικά: Οι καρποί του Πνευματικού μόχθου του, όποιος θέλει να γνωρίσει τις «Πηγές μας» πρέπει να μελετήσει το όλο έργο μας.

Εκεί επισημαίνουμε πληρέστερα πως δεν πρέπει να θυσιάζουμε τον επίγειο χρόνο μας: Ούτε για τον «κομματάρχη», ούτε για το «εγώ», ούτε για τη «φήμη» μας. Αλλά, αποκλειστικά, για την Πηγή της Ζωής.

Και για να εκδηλώσουμε την Ελληνική Ψυχή (συνεχίζοντας το έργο των ηρωϊκών αγωνιστών του ’21 που εκδήλωσαν την Ελληνική Προσωπικότητα), πρέπει να έρθουμε σ’ επαφή με όλες τις Απόκρυφες Ζείδωρες Πηγές - μέσω Παλιννοστήσεως των Ελληνικών Μυστηρίων.

Τα Ελληνικά Μυστήρια θα ενδιαφερθούν για το Πεπρωμένο του Πλανήτη μας και όχι μόνο με το δικό μας.

Θα αποδείξουν πως η Ανώτατη Δικαιοσύνη είναι η Ευρυδίκη – κι Αυτή απονέμεται στο Λεπτοφυή και όχι στον αισθητό κόσμο. Γιατί η Θεία Δικαιοσύνη, είναι το «Κάρμα» ή η δική μας «Κάρμη».

Θα επισημάνουν πως ο Υπέρτατος Έρωτας είναι ο Έρωτας της Κοσμικής Απειροσύνης, ο Έρωτας του Αιώνιου.

Θα επισημάνουν πως στην Συστημική – Εσωτερική – Γλώσσα οι 7 Αρχές του Ανθρώπου παριστάνονται από 7 Γράμματα: Τα Ελληνικά φωνήεντα, με πολύ δυναμικά αποτελέσματα.

Θα προειδοποιήσουν ότι ο Κοσμικός ΠΑΝ έχει πολλά Ονόματα Απόκρυφα και Τρομερά, που μεταβάλλουν όμως «τον τρόμο σε άλμα φωτός».

Θα επισημάνουν πως, έως ότου ανυψωθούμε και γίνουμε Υπερήνορες, μόνο οι Ηλιακοί Άγγελοι θα εξακολουθούν να προφέρουν τις δυναμικές Επωδές.

Θα μας διδάξουν πώς να ενισχύουμε τον φορέα της ψυχής μας και πως η άξια Εστίαση του Στοχαστή εισάγει εντός του την επίδραση του Ηλιακού Λόγου.

Θα μας προ-ειδοποιήσουν πως το γεγονός της γέννησης είναι παροδικό και πως σταδιακά στις επόμενες ρίζες φυλές θα εξαφανιστεί.

Θα μας διδάξουν πως ο κόσμος των Ψυχών και της Πνευματικής Ιεραρχίας υπάρχουν και χαίρουν Περισσής Ζωής.

Θα μας διδάξουν, τέλος, την αξία της Εστιασμένης Σιωπής. Για να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε, κατανοούμε και συνεργαζόμαστε: Με τα 7 είδη Αοράτων Μεγεθών που ενοικούν γύρω μας.

Κι εμείς που αφιερώσαμε τον γήϊνο χρόνο μας στην ταχύτερη Έλευση των Ελληνικών Μυστηρίων: Αναμένουμε να κατέβουν από τις Τηλαύγειες Σφαίρες τους, μαζί με τους «Διπλούς Δράκους» των Μονάδων μας.

                                                              ΓΕΝΟΙΤΟ.

Υστερόγραφο:

Αυτή τη φορά, με τη Νέα ΕΛΕΥΣΗ, ο Δημοφών θα πυρακτωθεί (Μυηθεί) και από τις δύο, ορατο-αόρατες, όψεις του.

ΕΝΩΔΩΝ.

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 11ο

ΣΕ ΤΙ ΧΡΗΣΙΜΕΥΕΙ Ο ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΣ

Τα αληθινά αξιώματα είναι οι αξίες του πεπρωμένου. Είναι επιταγές που διαβάζονται στο Αστρικό φως και διαβιβάζονται μέσω των σημαντικών Ερμηνευτών, των κατόχων της Ερμητικής Σοφίας. Δεν θα υπήρχε Σωτηρία αν δεν μας ευφλογούσε το Φως του Λόγου.

Χωρίς την ευλογία του Κοσμικού Λόγου και της Ιεραρχίας των Λόγων ο άνθρωπος θα ήταν καταδικασμένος.

Η Αναίτια Αιτία ή η Αιτία του Αναίτιου ανέθεσε σε όσους προσφέροντο προς τούτο και ήσαν κατάλληλοι, να δομήσουν τον φυσικό άνθρωπο.

Αυτή η δόμηση ανατέθηκε σε αγνά Ουράνια όντα. Ενώ σε άλλα, ακόμα μεγαλύτερα, να τον εμψυχώσουν, προικίζοντάς τον με ανώτερη διάνοια προς κατανόηση των Μυστηρίων της Δημιουργίας.

Έτσι υπήρξαν δύο κατηγορίες Δομητών του ανθρώπου:

-         Η πρώτη δημιούργησε το ομοίωμα της δικής τους εικόνας.

-         Και η δεύτερη κατηγορία εμψύχωσε τον άνθρωπο με ανώτερη ώριμη Νοημοσύνη (την περιβόητη «Ωραία Ελένη») προς το σκοπό κατανοήσεως των Μυστηρίων της Δημιουργίας. 

Μετά την «αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Ουρανού από τον Κρόνο»: το πεπερασμένο ή ο Χρόνος διαχωρίστηκε από το Απέραντο ή το Αιώνιο.

Κατ’ αυτό τον τρόπο μία κατηγορία όντων κατέβηκε στα κατώτερα (χωροχρονικά) υποπεδία της Δημιουργίας.

Με την πάροδο του Χρόνου διαμορφώθηκαν δύο διαφορετικές ανθρώπινες οντότητες:

-         Η πρώτη αρέσκετο και παρέμενε στην εξωτερική, μορφική,        

ομοιότητα με τους κατασκευαστές κατ’ εικόνα των ιδίων.

Κι αυτό το επισημαίνει η «Ηχώ» και ο «Νάρκισσος», που προκρίνουν την αντανάκλαση και την ηχώ παρά το πρωταρχικό κινούν αίτιον του Παντός.

-         Ενώ η δεύτερη κατηγορία, συνειδητοποίησε πως πρέπει να       προκρίνει, αποδεχτεί και αξιοποιήσει τα αιθερικά, ψυχικά και πνευματικά, άνωθεν αποστελλόμενα δώρα: Για να δυνηθεί σταδιακά να επιστρέψει στα εξωχρονικά Κοσμικά πεδία από τα οποία (με την ανταρσία του Κρόνου) εξέπεσε.

Ευτυχώς η Ελλάδα από της συστάσεώς της και καθ’όλη, σχεδόν, την διαχρονική της πορεία: Προτίμησε (ως άλλη «Πενία») να συνευρεθεί, στους αιθερικούς «κήπους του Δία» μετά του Κοσμικού «Πόρου» για να γεννήσει τον Έρωτα της Αθανασίας.

Κι αυτή μας η σοβαρή επισήμανση, θα αποδειχθεί, γιατί ζυγίζει το ειδικό βάρος του Ελληνικού Πνευματικού εκτοπίσματος.

Και αυτή η σημαντική απόδειξη είναι η διαχρονική εστίαση του καθόλου αισθητικού, ψυχικού, πνευματικού και Κοσμογονικού Ελληνισμού σε μια Ερωτική πλειάδα:

-         Στον Ερωφάνη εντός του Κοσμικού Αυγού.

-         Στην Ερατώ (που αναγραμματίζεται σε Έρωτα), την έκτη Μούσα.

-         Στην Αξίερω των Καβειρίων Μυστηρίων.

-         Στην Διοσκουρική σύλληψη: «Έρως – Αντέρως».

-         Και βέβαια στην Θεά του Έρωτα Αφροδίτη.

Εδώ θα μείνουμε μόνο σ’αυτά τα μεγέθη που προφανώς σημαίνουν:

-         Ο «Ερωφάνης» τον Αστραπιαίο Έρωτα που διασχίζει, ακαριαία, όλο το «Αυγοειδές» Σύμπαν ή την καθόλου Κοσμογονία.

-         Η έκτη Μούσα «Ερατώ» που είναι ισοδύναμη της έκτης Μυήσεως της «Αποφάσεως» όπου «ρίπτεται ο κύβος» και επιλέγεται (από Έρωτα) μία από τις επτά Κοσμικές Ατραπούς.

-         Η «Αξίερως» που προσφέρει την Άξια θέση σε κάθε Μυημένο στα Καβείρια Μυστήρια.

-         Ο «Έρως-Αντέρως», η εναντιόδρομη, ανοδική και καθοδική, Ερωτική εξελικτική και ελικτική ή υπόστροφη οδός.

-         Και η Ερωτική Αφροδίτη, που συνευρίσκεται με τον Ήφαιστο, τον Ερμή και τον Άρη.

         α΄. Με τον τεχνουργό «Ήφαιστο» όπως η Τέχνη με την

              Τεχνολογία.

         β΄. Με τον Άρη, για την Αρμονία των πόλων μέσω πολέμου.

         γ΄. Με τον Ερμή, για την δημιουργία του Θείου Ερμαφρόδιτου,

              που ήταν η απαρχή και θα είναι η τελείωση του ανθρώπου,

              την «7^η Ημέρα» ή 7^ο γύρο, την 7^η φυλή.

Όλα αυτά τεκμηριώνουν επαρκώς πως η Μυθοπλαστική (ψυχοπνευματική) Ελλάδα είναι Ερωτική ή Αξίερη. Όπως, άλλωστε το δήλωναν κατηγορηματικά για τους εαυτούς τους οι φιλόσοφοι Σωκράτης-Πλάτων.

Και τώρα τίθεται το αρχικό ερώτημα: Σε τι μας χρησιμεύει ο Κλεισώνυμος σε όλα αυτά;

Η Σημαντική Απάντηση είναι η εξής:

Ολη η Κοσμογονία και όλη η Απανταχού Ορατο-Αόρατη Ζωή είναι: Μυστηριακή Διαδικασία. Ένα Ερωτικό παιχνίδι μεταξύ του Άχρονου και του Έγχρονου. Κι όπως κάθε παιχνίδι, έχει τους κανόνες του και τα αινίγματά του.

Και κανένας δεν μπορεί να επιλύσει τα μεγάλα Κοσμικά αινικτά όση γνώση κι αν συσσώρευσε. Γιατί ακόμα και στο σύνολό της η Γνώση ισοδυναμεί με την «Πενία». Και πρέπει η Γνώση – Πενία να συναντήσει τον Ένσοφο Κοσμικό Πόρο, στους αιθερόχυτους κήπους του Δία ή Διαστήματος για να γεννηθεί ο Έρωτας της Αθανασίας ή Αειζωΐας.

Κι αυτό ακριβώς επιδιώκει και σ’αυτό στοχεύει η Ελληνική Γραμματεία, μέσω του Ηνίοχου Αρματηλάτη ή Λογοφτέρουγου Κλεισώνυμου.

ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΣ.

Το πρώτο που θα μας μάθει ο Κλεισώνυμος είναι πώς να Αστραποβολήσουμε, με σύνθεση των πυρών της ύλης, των πυρών της ψυχής και των πυρών του πνεύματος.

Θα μας προσφέρει την σοφή γνώση των κινήτρων, των μέσων και των σκοπών του Πλανητικού και Ηλιακού μας Λόγου.

Θα μας διδάξει πως οι Κάβειροι – Ηλιακοί Άγγελοι ηχούν τους φθόγγους «καταστροφής» των μορφών ώστε να απελευθερωθεί η ενέργειά τους και να συντελεσθεί ουσιαστική Μεταμόρφωση.

Θα μας διδάξει πως οι Ηλιακοί Άγγελοι ή Κάβειροι είναι εξαιρετικά Όντως Όντα, υψηλής πνευματικής τάξεως και εξευγενισμένης συνείδησης. Πως είναι τα πιο αποτελεσματικά σε εσωτερικές ανελικτικές μεταλλάξεις Πλανητικά Πνεύματα. Γι αυτό και καλούνται, λοξιακά, «Μεταλλουργοί», δηλαδή Μεταλλάκτες της υλικής σε ψυχική και της ψυχικής σε Πνευματική ενέργεια.

Είναι Όντα του Ανώτερου Νοητικού πεδίου και γι αυτό έχουν την πιο απόκρυφη σημασία για τους ανθρώπους. Γιατί Αυτά οδοδεικτούν το Πύρινο Πεπρωμένο μας. Επισημαίνοντάς μας πως πρέπει, κάποια ημέρα, να Αστραποβολήσουμε.

Γιατί δεν μπορούμε, χωρίς τον Κλεισώνυμο (δηλαδή τις Κλείδες των Ονομάτων) να αποκρυπτογραφήσουμε ιερά και σεπτά Ονόματα, όπως της Καβείριας Σεπτάδας που συναποτελείται από:

-         Την Καβειρώ.

-         Την Αξίερω.

-         Την Αξιόκερσα.

-         Τον Αξιόκερσο

-         Τον Καδμίλο.

-         Τον Δάρδανο. Και

-         Την Ηλέκτρα.

Γιατί η Σοφή επίγνωση των Ονομάτων Δυνάμεως, όπως τα πιο πάνω, συνεπάγεται και συνεπιφέρει αποτελέσματα: Συνεργατικά, μετουσιωτικά και απελευθερωτικά.

Αναφερθήκαμε στους Καβείρους, όχι μόνο γιατί τα Μυστήρια της Σαμοθράκης βυθίζονται στη Νύχτα του Χρόνου, αλλά κυρίως γιατί τα Μεγάλα Αυτά Όντα είναι οι κύριοι χειρισταί των τριών πετάλων της Συνθέσεως.

Κι αυτός (το επισημαίνουμε για πρώτη φορά εδώ) είναι ο λόγος της Απολλώνιας ή Λοξιακής Σημασίας της «Τρωάδος». Γιατί οι Μυημένοι Κάβειροι που πήρε από την Σαμοθράκη ο Δάρδανος ο Αρκάδιος και τους μετέφερε στην «Τροία», είχαν ακριβώς αυτόν τον προορισμό:

                  Να προβαίνουν σε Σύνθεση των Τριών πετάλων Γνώσης – Αγάπης- Θυσίας.

                  Συνδέοντάς τα με τα τρία αιθερικά κέντρα του Πλανητικού μας Λόγου.

Κι αυτή η Σύνθεση και Διασύνδεση μπορεί να συμβεί μόνο: Με ορθό χειρισμό ορισμένων Λέξεων Δυνάμεως. Δηλαδή με ορθή προφορά και εκφορά της Προσωδίας- χαμένης κι αυτής μαζί με τον Κλεισώνυμο.

Συνεπώς μόνο ο Κλεισώνυμος θα μας βοηθήσει να λύσουμε το τριπλό βαθύ μυστήριο:

-         Της Αυτεπίγνωσης.

-         Των Νόμων της Αυτοέκφρασης.

-         Και της Αλληλενέργειας των τριών πυρών.

Γιατί πολλά νεφελώματα καλύπτουν το Κεντρικό μυστήριο.

Και μόνο με την βοήθεια των Καβείρων Ηλιακών Αγγέλων, που έρχονται από τον Κεντρικό Πνευματικό Ήλιο και από την Καρδιά του Ήλιου, (και που μόνο Αυτοί μπορούν να μας ξαναδιδάξουν τις χαμένες Ιερές Λέξεις και την ορθή προφορά τους) είναι δυνατόν να κατανοήσουμε και επιτελέσουμε το κύριο έργο που προβάλλει σήμερα ενώπιόν μας:

-         Την γνώση προσαρμογής της μορφής στο Πνεύμα

       (και όχι το αντίθετο).

-          Την Αξίερη δόμηση της Ομαδικής Συνειδητότητος σε Παγκόσμια

 κλίμακα. Προς τον σκοπό αύξησης της ψυχικής θερμοκρασίας   

 ώστε να μην μας ξαναπνίξουν τα τεταραγμένα συγκινησιακά  

 ύδατα. Ή να ξαναφήσουμε να «καεί η Τροία».

-         Την συνδόμηση του εξελικτικού τριγώνου γνώσης-σοφής αγάπης-

      αγαθής βούλησης. Και την τελική διάλυσή του ώστε να  

      απελευθερωθούν οι ίδιοι οι Ηλιακοί Άγγελοι. Αφού πρέπει να

      αντικατασταθούν από εμάς, μέσω της Αρσι-νόης μας. Αυτής που

      μπορεί και πάλι να μας οδηγήσει στο ΣΑΟΣ της εσω-ανελικτικής

      μας Σωτηρίας.

Γιατί πρέπει να γίνουμε (αυτός είναι ο εξελικτικός προορισμός μας) Ηλιακοί Άγγελοι ή Κάβειροι, ενός επόμενου Κύκλου ή Γύρου.

Ο Κλεισώνυμος επίσης θα μας μάθει πως επίκειται, εξελικτικά, η ρήξη ανάμεσα σε Ηλιακούς και Σεληνιακούς Αγγέλους. Γιατί τελικά πρέπει να επέλθει διά-λυση των σχέσεων μεταξύ του Ηλιακού Τριγώνου και του Σεληνιακού τετραγώνου. Κι αυτή ακριβώς είναι η (Σημαντική) επί-λυση του αινίγματος της Σφίγγας, που είναι κράμα Ηλιο-Σεληνιακό, όπως και Ζωδιακό.

Ο  Κλεισώνυμος θα μας μάθει πως οι Ηλιακοί Άγγελοι, που μας εκχώρησαν την ψυχοπνευματική μας υπόσταση, πρέπει να επιστρέψουν Θριαμβευτικά στον ανυψωμένο τόπο (ή στην Νουτοπία τους). Κι αυτό σημαίνει πως οι Σεληνιακοί Άγγελοι (αυτοί που τώρα δεσμεύουν  τον άνθρωπο στην υλοφροσύνη) πρέπει να πέσουν νεκροί ή θνήσκοντες στο εσωτερικό μας πεδίο μάχης. Γιατί ο πόλεμος μαίνεται, πρωτίστως, εντός μας, μεταξύ των δύο πόλων έλξης: Σεληνιακών και Ηλιακών.

Ο  Κλεισώνυμος θα μας βοηθήσει αποτελεσματικά να απελευθερώσουμε ο καθένας τον δικό του Ηλιακό Άγγελο, στον βαθμό που θα αποδεσμευτούμε από την γοητεία και αγυρτεία του Σεληνιακού μας Αγγέλου. Ή ακριβέστερα των 18 Σεληνιακών μας πυρών (7 του φυσικού – 7 του Συγκινησιακού και 4 του κατώτερου νοητικού μας φορέα).

Ο  Κλεισώνυμος,  θα μας βοηθήσει σημαντικά να εισέλθουμε στα ενδότερα, άρρητα βάθη:

                    - Του Θηβαϊκού Κύκλου.

                    - Του Τρωϊκού Κύκλου.

                    - Του Ζωδιακού Κύκλου των Άθλων του Ηρακλή.

                    - Του Μυητικού Κύκλου της εσωτερικής Αιθεροπορείας του

                       Θησέα.

-         Της Καβείριας μεταλλαγής της εξελικτικής μας Αργοπορείας

σε  Α ρ γ ω – π ο ρ ε ί α.

Κι αυτά είναι δυνατόν να συμβούν, στους εν Πνεύματι Έλληνες, με την Αναγέννηση του Κλεισώνυμου, για τους εξής “4” λόγους, αφού υπάρχουν “4” Κλάδοι Γνώσης:

             1^ον. Η Τελετουργική Ηχοπλασία που μαγνητοκαλεί τις Αόρατες

                    Θεότητες που διαπερνούν τον Αιθερικό χώρο.

             2^ον. Η Καβείρια Αρμονία Μορφής-Πνεύματος. Γιατί αυτή είναι η

                    Σημαντική Κάδμεια Ιερογαμία.

             3^ον. Η Απόκρυφη Γνώση των Επωδών (μέσω επίγνωσης του

                   Κλεισώνυμου).

             4^ον. Η Αταλάντευτη Πνευματική Σοφία. Η «Αταλάντη» που συνθέτει

                   την ετεροχρονισμένη Σοφία των 50 Αργοναυτών.

Τέλος ο Κλεισώνυμος θα μας διδάξει την σοφή δίγλωσση φλόγα: Πώς να έχουμε το κέντρο μας παντού και την περιφέρειά μας πουθενά, - αλλά και το αντίστροφο.

ΕΝΩΔΩΝ

(Τρισήλιο: Βασίλης 3, Θησείο)

συνεχίζεται...

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 10ο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ: «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΥ»

Δ΄

Για να υπάρξουν παιδιά και πεδία πρέπει να υπάρξει Ουράνιος Γάμος.

Και η Μουσική των Σφαιρών είναι η Γαμήλια Μουσική.

Κάθε ανθρώπινο, υπερανθρώπινο ή πλανητικό κατόρθωμα συμβάλλει στην «Μουσική κατά μοίραν» και εναρμονίζεται με την Μουσική των Σφαιρών.

Η Κοσμική ισορροπία διασφαλίζεται μέσω της αριθμητικής, γεωμετρικής και αστρονομικής αρμονίας.

Στο βάρος της άγνοιας, που είναι μεγάλο, αντιδοτεί και το ελαττώνει η γνώση, η εγκαρδιότητα και η έκσταση.

Η γνώση αφορά την κατανόηση των αιτίων.

Η εγκαρδιότητα αυξάνει την Ομαδική συνειδητότητα.

Και η έκσταση οδηγεί στη σημαντική εποπτεία.

Οι δύο Μουσικές «κατά μοίραν» - και «κατά κόσμον» ανάγονται και ενώνονται σε Μοιρο-κοσμική Μουσική.

Ο ρυθμός και ο αριθμός είναι η κοινή αιτία παραγωγής του ήχου. Γιατί ο  αριθμός διευθύνει και κατευθύνει τον ήχο.

Ο αριθμός είναι η αιτία του εκδηλωμένου Σύμπαντος. Είναι η βάση της μορφής.

Γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε καλά πως υπάρχει, ενδοβεβλημένη, παρουσία αριθμών:

                 Στους ήχους, τις λέξεις και τα γράμματα.

Ο Κύριος όλων των Αρχών (και των επτά) εκπέμπει ορθά τους ήχους και των επτά «φωνηέντων», παράγοντας εκπληκτικά αποτελέσματα.

Οι επτά Αρχές είναι:

Απόλυτη – Αρχετυπική – Πνευματική – Ενορατική – Νοητική – Αστρική – Στοιχειακή.

Στόχος των Σκοτεινών δυνάμεων είναι η αποχώρηση και ο χωρισμός του ανθρώπου απ’ όλες τις Γαμήλιες Μουσικές Επουράνιες Ενώσεις.

Γι αυτό κύρια επιδίωξη των Σκοτεινών είναι η παραφωνία. Η αδυναμία κατανοήσεως της μεγάλης αξίας των σημαντικών ήχων και των αναλογικών κραδασμών.

Έργο κύριο όλων των Θεών, ιδίως του Απόλλωνος και των 9 Μουσών, είναι η παραγωγή Ειρηνικής Μουσικής. Κατάλληλης όχι μόνο για τις Θεϊκές συνελεύσεις, αλλά και για τους χαιρετισμούς των ανατολών και δύσεων του ηλίου (γιατί κατ’ αυτάς εξισορροπούνται τα πολικά αντίθετα και κυριαρχεί η αρμονία).

Παν-Ερμής-Απόλλων-Ορφέας-Ανουβις-Οσιρις-Θωθ-Βισνού-Κρίσνα… πάντες ήσαν «άνδρες αοιδοί», «εκ Διός βασιλήες» (τουλάχιστον οι Ελληνες).

Όλοι δε συνιστούσαν να μην χρησιμοποιούμε τις ιερές λέξεις ματαίως. Ούτε βεβαίως ανίδεοι ή «θυμωμένοι», γιατί μπορεί να στραφούν εναντίον μας και να κάνουν κακό σ’ εμάς ή σε όσους δείχνουμε ενδιαφέρον.

Πρέπει να κατανοήσουμε καλά πως υπάρχουν αντιστοιχίες μεταξύ χρωμάτων, ήχων και αριθμών.

Κάθε χρώμα εκπέμπει ένα ήχο και κάθε ήχος ένα χρώμα. Γι αυτό, για να φτάσουμε στην ένδοξη Λευκότητα ή στον Άηχο Ήχο πρέπει: Να βλέπουμε τον ήχο και να ακούμε το χρώμα.

Πρέπει να κατανοήσουμε την σημαντική αξία της «Τετρακτυΐας» στην οποία ορκιζόντουσαν οι Πυθαγόρειοι.

Οι 4 πρώτοι αριθμοί αν αθροιστούν μας δίνουν το 10. Κι απ’ αυτό προέρχεται το Αριθμητικό Άπειρο. Η Θεία Φιλότης όμως (Θεία συμπόνια και ευσπλαχνία) είναι η Συνένωση ή Σύνθεση των άπειρων κομματιών (ή αριθμών) σε Δέκα (10) Αριθμούς ή «Κεφαλές» του «Αμιτάμπα». Αυτού που απέτυχε στον όρκο του να κάνει την Ανθρωπότητα να συνειδητοποιήσει (εντός ορισμένου χρόνου) πως έχει μέσα της τον Πνευματικό Εαυτό της. Έτσι ο «Αμιτάμπα» έσπασε την κεφαλή του σε άπειρα κομμάτια. Αλλά από συμπόνια του Θείου Μεγάκοσμου ενώθηκαν σε «10». 3 Λευκά και 7 με τα χρώματα του πρίσματος.

Και όλοι εμείς (όλη η Ανθρωπότητα) καλούμεθα: Για να φτάσουμε στα «3 Λευκά» (ή στη δική μας Λευκοθέα που έριξε τον πέπλο της και έσωσε τον Οδυσσέα) να συνενώσουμε πρώτα τα 7 ηχο-χρώματα του πρίσματος ή της πρισματικής, επταδιάστατης, ύπαρξής μας.

Δύσκολο;

Δεν είναι, αν συνειδητοποιήσουμε τα εξής:

Έχουμε, καλώς-κακώς (δεν έχει εδώ σημασία) πέσει μέσα στον «Χρόνο».    

Για να τον υπερβούμε (και εξελικτικά αυτό οφείλουμε όλοι να κάνουμε) πρέπει: Να συνειδητοποιήσουμε τις 7 ακτίνες του Ήλιου.

Γιατί αυτές ρυθμίζουν όλο τον υφήλιο χωρο-χρόνο μας.

ΩΡΑ σημαίνει Ω-Ρά (Ήλιος).

Κάθε «Ώρα» κομίζει 7 Δ-ώρα. Πρέπει να δρέπουμε (συνειδητοποιούμε) τα 3 ανώτερα Δώρα τα οποία φέρνει κάθε «ώρα».

Τα 3 ανώτερα Δ-ώρα έχουν άμεση σχέση με τον Τρίποδα του Απόλλωνα στους Δελφούς, με το:

Ωραίον – Αληθές – Αγαθόν.

Δρέποντας αυτά τα 3 Δώρα (αν μπορούμε κάθε ώρα) υπερβαίνουμε τον Χρόνο.

Γιατί μας παραχωρήθηκε πολύς Χρόνος, ακριβώς για να μάθουμε όλοι πώς να τον υπερβούμε και να γίνουμε, όπως τα «όντως όντα» κι εμείς Ά-χρονοι και Ά-χρωμοι ή Λευκοί.

 

ΠΟΙΟ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Σε όσους έχουν βαθειά συνείδηση του τι σημαίνει να είσαι Έλληνας, δόθηκε ένα Μεγάλο προνόμιο, από το ίδιο το Κοσμικό Διάστημα.

Κι αυτό το Προνόμιο είναι η Ελληνική ΛΟΓΟΔΥΝΑΜΙΚΗ.

Εδώ, με την ευλογία και την άδεια του ΙΛΑΡΙΩΝΑ, του Μεγάλου Έλληνα Διδασκάλου, θα αποκαλύψουμε σε όσους το αγνοούν (όπως όλοι οι «Ακαδημαϊκοί»...) το εξής Σημαντικό γεγονός:

«Κάποτε ήρθαν Μεγάλα Όντα από το Μακρινό Διάστημα στον Όλυμπο. Και αυτά (που θεωρήθηκαν «Θεοί» εμπλούτισαν την κλητική Ελληνική Γλώσσα με Λέξεις Δυνάμεως».

Κι εμείς προσθέτουμε: Αυτός ακριβώς ήταν ο μεταγενέστερος «Κλεισώνυμος» (οι Κλείδες των Ονομάτων Δυνάμεως) που «σκότωσε εκ παιδιάς» ο Πάτροκλος.

Γι αυτό ο Μεγάλος Μύστης Όμηρος βάζει τον ίδιο τον Απόλλωνα να είναι κατά του «Πάτροκλου».

Θυμίζουμε δε σε όλους όσους διαβάζουν το παρόν πως:

                Ο «Πάτροκλος» έπεσε με 3 χτυπήματα:

                                          1^ο. Του Απόλλωνος

                                          2^ο. Του Εύφορβου

                                          3^ο. Του Εκτορος.

Ο ίδιος ο Απόλλων «δεινός» στη φωνή και οπλισμένος με την «Αιγίδα του Δία» προειδοποίησε («δεινά Ομοκλήσας») τον Πάτροκλο πως δεν είναι γραφτό να πέσει η Τροία από το χέρι του. Ενώ ο Πάτροκλος πολεμά «σμερδαλέα ιάχων» (με τρομερές ιαχές – κραυγές).

Ενώ η φωνή των Ηρώων είναι «ηδυεπής». Γιατί ο Ήρωας είναι «βοήν αγαθός».

Αυτά οφείλουμε να τα στοχαστούμε, όσοι ενδιαφερόμαστε, όχι για να κάνουμε το «κομμάτι» μας, αλλά για την Ανάσταση της Σημαντικής Ελληνικής Γλώσσας. Πρέπει να τα κατανοήσουμε βαθιά, τόσο με την κάρα όσο και με την καρδιά μας.

Η Ελληνική γλώσσα – όπως και η Σανσκριτική – έχει Θεϊκή καταγωγή.

Αυτός που αγνοεί ή κακοποιεί την σημαντική της εμβέλεια, αποκόπτεται από το Πνευματικό Διάστημα. Κι αυτό είναι το κύριο μέλημα του κακού.

Ο Λόγος είναι Σύνθεση και των 7 δυνάμεων, ακτίνων και πεδίων.

Μόνο ο αληθινά Πνευματικός Άνθρωπος έχει σχέση μαζί Του.

Ο Λόγος ευ-λογεί μόνο τα μαργαριτάρια των ανθρωπίνων υπάρξεων και το άρωμά τους.

Ο Λόγος ευ-λογεί τον Ιερό έρωτα, επισημαίνοντάς του: «είμαι μέσα σου και είσαι μέσα μου».

Ο Λόγος μαγνητοκαλεί την Κοσμική Αγάπη και την μεταβάλλει σε ευεργετικά ηχοχρώματα.

Ο Λόγος συνενώνει τα εσωτερικά αιθερικά μας κέντρα με τα Μεγακοσμικά τους Πρωτότυπα.

Ο Λόγος μας φέρνει σ’ επαφή με Αρχές και «Αρχεία» διαφυλαγμένα μέσα στο Ιδεο-Διάστημα.

Ο Λόγος αφαιρεί όλους τους πέπλους για να βλέπουν οι Επόπτες-Μύστες κατάματα τα αληθινά πράγματα.

Ο Λόγος συγχωνεύει όλους τους Θεούς σε Έναν - Ανεκδήλωτο – στο τέλος κάθε μεγάλης περιόδου εκδηλωμένης δράσης.

Ο Λόγος ευλογεί όλους τους αγώνες τους «Στεφανίτας» και όχι τους «Χρηματίτας», όπως τους διέκριναν στην Σπάρτη του Λυκούργου.

(Και γνωρίζουμε πως ο Βασιλιάς της Σπάρτης προχωρούσε κατά του εχθρού με γύρω του νικητάς εις «Στεφανίτην» αγώνα. Δηλαδή με όσους αμείβοντο διά Στεφάνου).

Ο Λόγος ευλογεί την σημαντική διαδικασία της Έκστασης και της Θεοληψίας.

Ο Λόγος συνενώνει την Μουσική με την Τοξοβολία, τις ευγενείς ασχολίες των Αρχαίων. Γιατί ο «Αργυρότοξος» Απόλλων αποσκοπούσε στην ανεύρεση του Στόχου. Και ως Λυραοιδός στην σύλληψη του Σκοπού. Γι αυτό ο Ηράκλειτος επισημαίνει: «παλίντονος αρμονίη όκωςπερ τόξου και λύρης». Κι αυτό σημαίνει πως πρέπει να κατανοούμε το Σκοπό για να αποσκοπούμε στο Στόχο.

Κι ο Στόχος είναι η Τελείωσή μας, που θα σημάνει το τέλος του «θανάτου».

Ο Λόγος τέλος (αλλά δεν υπάρχει τέλος στα αγαθά έργα του Λόγου) μας προφυλάσσει από τις Σειρήνες. Αυτές που υπόσχονται γνώση, από το Δένδρο της Γνώσης, αλλά δεν δίνουν την γνώση των αιτίων.

Γιατί μόνο ο Λόγος μετατονίζει, με άλματα φωτός:

-    Το σύνηθες σε ασυνήθιστο, και

-    Το άνομον σε νόμιον.

Γι αυτό και οι Λογοδυναμικοί Ύμνοι των Ελλήνων αποκαλούντο «Νόμοι», αδόμενοι συχνά από Χορό με Λύρα ή Αυλό. Θυμίζουμε δε πως ο μεγάλος Ησίοδος αποκλείστηκε από διαγωνισμό, επειδή δεν γνώριζε να συνοδεύει με Λύρα τις ωδές του.

Καλούμε, συνεπώς, τους απανταχού ΕΛΛΗΝΕΣ να ξανα-ανακαλύψουμε το ζωογόνο Διονυσιακό «Κρασί».

                   Γιατί αυτό είναι η Κράσις Λόγου και Μουσικής.

                   Αλλωστε, Γεωμετρείται ο Διόνυσος και Εκστασιάζεται ο Απόλλων.

                    Γιατί ο Ελληνικός Λόγος ήταν – και κάποτε θα ξαναγίνει -

                                                 Α δ ό μ ε ν ο ς  Λ ό γ ο ς.

Το Υπόδειγμα μας το δίνει ο Απόλλων, που συνόδευσε με τη Λύρα του μια Ωδή αδόμενη από τον Ίδιο ή τις 9 Μούσες.

Γιατί ο Λόγος ευλογεί όχι την Χρηματοδοσία αλλά την Χρησμοδοσία.

Και ο ΧΡΗΣΜΟΣ έχει ήδη δοθεί:

                    

                 « Το Πνευματικό Μέλλον θα είναι μία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΒΒΑΛΑ»

Και ο Νοών Νοείτω.

ΕΝΩΔΩΝ

(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

συνεχίζεται...

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 9ο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ: «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΥ»

Γ΄

Επισημάναμε την αξία του ορθού χειρισμού του Νόμου της Οικονομίας και του μεγάλου Νόμου της Έλξεως.

Μένει η επισήμανση του επίσης μεγάλου Νόμου της Συνθέσεως. Και μετά, τα αναγκαία εξελικτικά βήματα που πρέπει να διανύσουμε για την Σημαντική Ελληνική Ανάσταση του «Κλεισώνυμου». Για να καταλάβουμε τον Νόμο της Συνθέσεως πρέπει προηγουμένως να κατανοήσουμε την θεωρία της Εκπορεύσεως.

Αυτό σημαίνει, απλά, ότι προηγείται η Διασπορά και κάθοδος των ορατών ιδιοτήτων του Θείου Ενός ή της Ενιαίας Ζωής.

Μέσα από τη Μεγάλη Σιωπή ή Θεία Νύχτα (ή την «Πραλάγια») κάποια Κοσμική αυγή αρχίζει η έκχυση η ενεργειακή και από το Κοσμομαγνητικό κέντρο βαίνει έξω και κάτω.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Μόνο σιωπή μπορούμε να τηρήσουμε πάνω στα κίνητρα της απανταχού θείας εξάπλωσης.

Ποιητικά μπορούμε να πούμε: Γιατί ο Θεός θέλησε να γίνει Αρκάδιος ΠΑΝ. Κι αυτό σημαίνει:

Γιατί ο Θεός θέλει να διαπνέεται από Εγκαρδιότητα για τα πάντα.

Θέλησε να διαμοιράσει τον Μεγάλο Πανεαυτό του σε μια απέραντη διάπυρη Παντοκρατορία.

Ετσι άρχισε να κατοικεί ο Θεός (όπως το κατανόησαν όλοι οι Προσωκρατικοί Ελληνες Φιλόσοφοι μαζί με τους Ινδούς Γυμνοσοφιστάς) και στις ελαχιστότατες ζωϊκές «αρχές» ή έσχατα «στοιχεία» ή «άτομα».

Διάπυρος και Παμμέγιστος Εκείνος διαμοιράστηκε, ελαχιστοποιήθηκε για να ενδοβληθεί και να «κρυφτεί» μέσα στον «πυρήνα» όλου του μικρόκοσμου!

Γιατί το θέλησε αυτό;

Ίσως, για να ενεργούμε και εμείς καθ’ ομοίωσή Του: Να αγαπάμε, να εισερχόμαστε και να περιθάλπουμε και το παραμικρό «ψίχουλο» της όλης Κοσμο-δημιουργίας.

Ίσως, για να μας δώσει ένα καίριο, πιστό και οφθαλμοφανές υπόδειγμα: Πώς ενεργεί η Θεία Μεγαλοσύνη-εισερχόμενη στον πυρήνα των πάντων, για να τα μεταμορφώσει έσωθεν.

Τον Σκοπό της Θείας Διασποράς τελικά θα τον μάθουμε όταν τελειωθούμε. Δηλαδή όταν γίνουμε ικανοί να Ενοποιηθούμε τελεσίδικα με το Παν ή το Κοσμικό Όλο.

Αυτή είναι η Θεωρία της Εκπορεύσεως. Σαφώς, προελεύσεως Ανατολικής.

Γιατί ανήκει στην Πέραν των Ιμαλαΐων Σχολή, στην οποία θήτευσαν αρκετοί Μεγάλοι Έλληνες, όπως οι Πυθαγόρας – Δημόκριτος – Απολλώνιος Τυανέας κ.α.

Αυτήν, ακριβώς, την «Θεωρία της Εκ-πορεύσεως» αναπτύσσει μυθολογικά και ποιητικά ο Πλάτων στο «Συμπόσιό» του.

                           

                   «Πόρος» είναι το Εύ-πορον Κοσμομαγνητικό Κέντρο.

                   «Πενία» είναι η περιφέρεια αυτού του Κέντρου.

                   «Κήπος του Δία» είναι: Ο Αιθέρας ή το Ενδιάμεσο υποπεδίο μεταξύ των επτά:

1.   Λογοϊκό.

2.   Μοναδικό.

3.   Πνευματικό.

4.   Αιθερικό.

5.   Νοητικό.

6.   Συγκινησιακό.

7.   Φυσικό.

Τα 3 κατώτερα υποπεδία (5-6-7) είναι υλικά και «πένονται».

Τα 3 ανώτερα (1-2-3) είναι Εύπορα Πνευματικά.

Και στο μεσαίο (το 4^ο) ή Αιθερικό υπάρχει ο «κήπος του Δία». Γιατί, ως γνωστόν, ο Δίας είναι «αιθέρι ναίων» και «αιθεροβάμων».

Εκεί, στον Αιθερικό «κήπο του Δία» γεννιέται (μέσα στον Ανθρωπο) ο «Έρωτας» της Αθανασίας.

Γεννιέται δηλαδή ο Έρωτας αποκτήσεως των «Πτερών» της Ενάδος μας προς επάνοδο στο Κοσμομαγνητικό-Αρχαϊκό-Κέντρο από το οποίο κάποτε ξεκινήσαμε το Συμπαντικό μας προσκύνημα.

Αυτά επισημαίνονται λοξιακά, γιατί ο Πλάτωνας είχε δώσει τον αυστηρό «Σοδάλιο Όρκο» όλων των Μυημένων –τότε. Κι αυτός συνεπαγόταν το τίμημα του θανάτου σε κάθε ανοικτή (όπως προβαίνουμε τώρα εμείς) ανακοίνωση.

Σήμερα όμως πολλά άλλοτε «τρομερά Μυστικά» μπορεί να διαλαληθούν «από τις στέγες των οικιών». Μόνο που τώρα –φευ– αδρανοποιήθηκε τόσο η (Ανώτερη) Νοητική πρωθύλη προς όφελος της κατώτερης, που μοιάζει σαν να μιλάς σε «ώτα μη ακουόντων» ή σαν να μιλάς στην «Έρημο».

Ελάχιστοι, –φευ– δίνουν προσοχή στις σημαντικές μεγάλες Αλήθειες. Κι ακόμα πιο λίγοι τις κατανοούν και ρυθμίζουν σύμφωνα μ’ Αυτές την εδώ βραχύβια πορεία τους.

Ήταν εντελώς απαραίτητη η κατανόηση της «Θεωρίας της Εκ-πορεύσεως», για να συνειδητοποιηθεί ο επακόλουθος μεγάλος Νόμος της Συνθέσεως. Γιατί αυτός σημαίνει πως έρχεται ο κατάλληλος χρόνος όπου κάθε ώριμη «Μονάδα» διακατέχεται πλέον από τον Έρωτα της Επιστροφής στο Μαγνητικό Κέντρο από το οποίο άλλοτε ξεκίνησε την έξοδό της προς την Κοσμική Περιφέρεια και τις Βιο-περιφορές της.

Ακόμα πιο σημαντικά: Αυτό συμβαίνει, δηλαδή εμπραγματώνεται, μέσω της μεγάλης Μυητικής Έκτης Διαδικασίας, ή της Έκτης Μούσας.

                                               Κι αυτή  είναι η 6^η Μούσα

                                                          ΕΡΑΤΩ

                                                Η Μούσα του ΕΡΩΤΑ

Αναγραμματίστε τις δύο λέξεις και θα δείτε πως είναι, ad hoc, ίδιες.

Κι αυτό, γιατί στην Εκτη Μύηση (6^η) «ρίπτεται ο κύβος» ή Αποφασίζεται η Κοσμική Επιστροφή του Εκτο-μύητου.

 Έτσι αρχίζει, «τω όντι», να εμπραγματώνεται η «Σύνθεση», «των ελαχιστοποιημένων ενοτήτων σ’ ένα θαυμαστό Όλο» όπως ποιητικά και όμορφα το απέδωσε ο Ρόμπερτ Μπράουνιγκ.

 Αυτούς τους 3 Μεγάλους Νόμους πρέπει να γνωρίζουμε και να σεβαστούμε, εφαρμόζοντάς τους, και εμείς οι Έλληνες.

Και τώρα: Πώς θα Αναστήσουμε τον «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟ».

Το πρώτο που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως οι Μυημένοι Έλληνες (και οι περισσότεροι και μεγαλύτεροι ήσαν Μυημένοι) μιλούσαν και έγραφαν: Λοξιακά ή Απολλώνια ή Σημαντικά.

Με μόνη την «γραμματική» ερμηνεία είναι αδύνατον να κατανοηθούν. Χάνουμε τον χρόνο μας και, το κυριότερο, προκαλούμε την πλήξη, την βαριεστημάρα, την ανία και το χασμουρητό και την αποστροφή των νέων γενεών.

Κάθε νέος βαριέται κάθε ασήμαντο «διδάσκοντα».

Πρέπει να πάψουν να «διδάσκουν» όλοι όσοι δεν κατανοούν οι ίδιοι αυτά που «διδάσκουν».

Κι αυτό το Αξίωμα πρέπει να εφαρμοστεί και από τους «Ακαδημαϊκούς» ή «Πανεπιστημιακούς», όπως και από τις «Λεγεώνες» των αυτο-κηρυγμένων «δασκάλων» που επέπεσαν επάνω στην «Λεία» της Αρχαιο-Ελληνικής Γραμματείας και την…λυμαίνονται!

Τόσοι αστοιχείωτοι «σοφοί» δεν είχαν ξανα-εμφανιστεί… όσοι στις ημέρες μας.

Αλλά αυτό σημαίνει δύο τινά:

                       1^ον. Ότι «φλέγονται» αρκετοί να μάθουν για την αξία των

                              Αρχαίων Ελλήνων και

                       2^ον. Πως αυτό το ρεύμα το «έπιασαν» στον αέρα οι απανταχού

                              «Αεριτζήδες» και…οργίασαν πάνω στον ανοργάνωτο νου των

                              αφελών.

Ουσιαστικά συμβαίνουν τρία τινά:

                       1^ο. Απληροφόρητοι «Υπουργοί» εκδίδουν άσχετες «εγκυκλίους».

                       2^ο. Απληροφόρητοι πολίτες περιφέρονται προς απόκτηση όποιου

                             «διπλώματος» για το «ζην».

                       3^ο. Απληροφόρητοι «ζηλωτές», σαν πτητικά έντομα,

                            προσφεύγουν σε όποιο «άνθος» για.. «νέκταρ» και «ευ ζην».

Και μέσα σ’ αυτό το διανοητικό Χάος ερχόμαστε εμείς να προτείνουμε την:

Σημαντική Ανάσταση του «Κλεισώνυμου».

Μεγάλο τόλμημα σίγουρα, αλλά το μπορούμε.

Αρκεί να κατανοηθούν καλά όσα θα προτείνουμε, εμπεριστατωμένα στο επόμενο «Μέλος» μας.

ΕΝΩΔΩΝ

(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

συνεχίζεται...

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 8ο

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ: «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΥ»

Β΄

Ποιός είναι και τι σημαίνει ο «Κλεισώνυμος».

Τα μυθολογικά δεδομένα είναι τα εξής:

Ο Πάτροκλος παίζοντας («εκ παιδιάς») σκότωσε τον Κλεισώνυμο.
Και μετά απ’ αυτό προσέφυγε κοντά στον φίλο του Αχιλλέα.
Τον ακολούθησε στην Τροία όπου και σκοτώθηκε έξω απ’ αυτή, με τις γνωστές συνέπειες.

΄

Κι όμως κανείς σήμερα δεν ασχολείται με τον «Κλεισώνυμο» και το θάνατό του. Λες και είναι μικρής σημασίας, ενώ είναι μεγίστης.

Εμείς οφείλουμε να τον γνωρίσουμε, να τον τιμήσουμε (διαλογιζόμενοι επ’ αυτού) και να τον Αναστήσουμε σημαντικά, στο βαθμό που το μπορούμε. Κι αυτό θα κάνουμε τώρα.

«ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΣ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ: ΤΙΣ ΚΛΕΙΔΕΣ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ.

Οι Σοφοί Αρχαίοι (απανταχού της γης) συνέδεαν πρόσωπα με ιδέες, αριθμούς και σύμβολα.

Και πρέπει να κατανοηθεί καλά γιατί προέβαιναν σ’ αυτή την λειτουργική ενότητα και διασύνδεση.

Αυτό το έκαναν γιατί είχαν κατανοήσει πως υπάρχουν τρία επάλληλα πεδία ύπαρξης ή συνύπαρξης:

1^ο. Το πεδίο των Αρχετύπων ή των «όντως όντων».

2^ο. Το ενδιάμεσο υποπεδίο των λεπτοφυέστερων «Κυανοτυπιών».

3^ο. Το δικό μας πεδίο των ενσώματων και ένυλων «όντων».

Στο 1^ο πεδίο τα όντως όντα διαθέτουν πληρότητα και είναι εξωχρονικά. Δεν υπόκεινται σε θάνατο.

Στο 2^ο πεδίο τα λεπτοφυή όντα, έχουν διαχρονική υπόσταση (διαρκούν) αλλά υπόκεινται σε απροσδιοριστία.

Και στο 3^ο πεδίο (το δικό μας) υπόκεινται όλα σε εντροπία (ή θάνατο).

Στο 1^ο πεδίο υπάρχουν τα «Ιδεατά Όντα».

Στο 2^ο πεδίο τα «Μαθηματικά» Όντα.

Εκεί παραμένουν, ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ψυχές οι ικανές για κανονική «Μα-θητεία». Κι αυτό σημαίνει η λέξη «Μαν-θάνω»: Είμαι σε νοητική θέση να συναναστρέφομαι του «Μάνες», τους Σκεπτόμενους ή «Νεκρούς».

Γι αυτό και το Μαντείο εσήμανε στον Ζήνωνα «να συναναστρέφεσαι τους νεκρούς»: Τους σοφούς, αυτούς που έχουν φύγει από τον αισθητό και ζουν στον Λεπτοφυή κόσμο του Άδη. Γι αυτό και «μετέβαιναν» ζώντες στον Άδη οι ήρωες, για να συναντήσουν τις πιο σοφές ψυχές, του Τειρεσία κ.α.

Στο 3^ο πεδίο, το δικό μας, προσωρινά, υπάρχουν εκείνοι που μετέχουν του «προστυχόντος» ή της «αορίστου δυάδος» (κατά την Πλατωνική ορολογία).

Όλη η Σοφή Ανατολή όπως και η Αίγυπτος και η Ελλάδα συμφωνούσαν απολύτως πάνω στην εξής κοσμο-θεώρηση:

Το Σύμπαν έχει «γεννηθεί» και υπάρξει όχι μια φορά, τη δική μας, αλλά πολλές προγενέστερες φορές και θα ξαναϋπάρξει ασφαλώς πάμπολλες άλλες.

Και για μεν τα Οντως Οντα (ή Ιδεατά ή Αρχετυπικά) δεν υπάρχει καθόλου χρόνος, αλλά πάντα Αεί Παρόν. Αυτά, βιώνουν το Αιώνιο Τώρα. Είναι Μακάρια-Ευδαίμονα-Αείζωα και Αείπυρα. Είναι Πύρινα Οντα.

Εκεί θα φτάσουμε, κάποτε, κι εμείς μετά από πολλές δοκιμασίες και συνειδησιακές διευρύνσεις ή «Μυήσεις». Γι αυτό, εμείς που βρισκόμαστε βυθισμένοι στη θάλασσα του Χρόνου (εξ αιτίας της αρχαίας μας «αποστασίας» από το Άχρονο) πρέπει:

Να μάθουμε να συναναστρεφόμαστε τους ενοίκους των Λεπτοφυέστερων, ενδιάμεσων, πεδίων, για να διευρυνθούμε συνειδησιακά όσο μπορούμε περισσότερο.

Αυτήν την αναγκαιότητα διεύρυνσης εξυπηρετούσε, μεταξύ άλλων, και ο «Κλεισώνυμος» ή οι Κλείδες των Ονομάτων.

Γιατί την σημαντική περίοδο που ζούσε ο Κλεισώνυμος (δηλαδή κατανοούσαν την σημασία των Λέξεων δυνάμεως) άνοιγαν οι Πύλες (επτά στην Ελλάδα) και επιτρεπόταν στους Σημαντικούς Γνώστες η συναναστροφή με τους Πλούσιους σε Σοφία ενοίκους του Άδη. Αυτοί ήσαν οι αληθινοί Μαν-θάνοντες.

ΠΩΣ «ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ» ΑΠΟ ΤΟΝ «ΠΑΤΡΟΚΛΟ» Ο ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΣ.

Η έπαρση για το («ημέτερο») Πατρικόν Κλέος, «σκότωσε» τον Κλεισώνυμο: Την γνώση των κλειδιών (των ήχων, των κραδασμών και της προσωδίας των λέξεων δυνάμεως) που άνοιγαν τις πύλες επικοινωνίας με τον ενδιάμεσο Λεπτοφυή κόσμο των ψυχών στον Άδη.

Γιατί αυτός που επαίρεται για το Πατρικό του Κλέος και παιδιαρίζει κυριολεκτικά πάσχει από διανοητικό παιδισμό παραγνωρίζοντας την σημαντική αξία των Λογοδυναμικών κραδασμικών ηχοχρωμάτων. Έτσι αποχτά «Αχίλλειο Πτέρνα» ή γίνεται στενός φίλος του «Αχιλλέα».

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ «ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ».

Θα προβούμε εδώ στην διατύπωση ενός σημαντικού «παράδοξου».

Η «Αχίλλειος πτέρνα» είναι στα Χείλη του Αχιλλέα και όχι στα πόδια του. Κι αυτό, ξεκάθαρα, σημαίνει πως όποιος δεν κατανοεί τις:

Κλείδες των Ονομάτων ή τον «Κλεισώνυμο»,

Ακόμα κι αν είναι «λιγύρων αγορητής» (εξαιρετικός αγορητής ή ρήτορας) αυτός διαθέτει:

«Αχίλλειο πτέρνα»

Γι αυτόν ισχύει αυτό που είπε ο Βούδας:

       «Μοιάζει όπως η σούπα και το κουτάλι. Το κουτάλι προσφέρει τη σούπα, αλλά   

        το ίδιο δεν την γεύεται».

Το ίδιο, ακριβώς, κάνει και όποιος έχει «Αχίλλειο πτέρνα»:

Προ-σ-φέρει (εκφέρει) εξαιρετικά νοήματα, αλλά ο ίδιος δεν τα «γεύεται»,  

δηλαδή δεν κατανοεί πλέον τη σημασία τους.

Κι αυτό έγινε την «εποχή» που προτάθηκε (προτιμήθηκε) η έπαρση για το Πατρικόν  Κλέος.

Και έτσι χάθηκε ή λησμονήθηκε ή «Σκοτώθηκε», από…διανοητικά παιδιαρίσματα ο «Κλεισώνυμος». Δηλαδή από τότε που άρχισαν να χρησιμοποιούν τις λέξεις όχι σαν έλξεις (Λέξη-Έλξη) Ιδεών, αλλά απλώς για να παίζουν μαζί τους.

Ξεκάθαρα ειπωμένο:

Από τότε που άρχισε να κυριαρχεί η μορφή του περιεχομένου.
Η «ρητορεία» και η «λογοτεχνία» της Σημαντικής.

          

Εδώ ξαναθυμίζουμε γνωστή ρήση του Ηράκλειτου:

                   «Ο Άναξ ου το μαντείο το εν Δελφοίς, ούτε λέγει,

                    ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει».

Αυτοί όλοι (όσοι «σκότωσαν» τον «Κλεισώνυμο») προτίμησαν πλέον να:

                    Μην σημαίνουν (τα σημαντικά μόνο)

                    Ούτε να κρύπτουν (σιγούν)

                    Αλλά να λέγουν.

Και βέβαια να επαίρονται για το «Πατρικόν (τους) κλέος» ή τον «Πάτροκλο».

Αυτή είναι (από-κρυπτογραφημένη) η σημασία (αν έχει) της «Αχιλλείου πτέρνας». Έτσι βέβαια «σκοτώθηκαν» από την Μνημοσύνη μας:

- Οι Σημαντικές Λέξεις Δυνάμεως. Γιατί ασφαλώς υπήρχαν και υπάρχουν.

Κι αυτό, μεταξύ άλλων, το υπαινίσσεται:

     Η πρόκριση ως «Καλλίστης» της Αφροδίτης από τον Πάρι ή «Αλέξανδρο»

      [: Τον Πάρ-ιδα που γνωρίζει, στην «Ιδη», το (Σημαντικό) φως των

      λέξεων].

     Υπαινιγμός πως οι Λέξεις Δυνάμεως ήρθαν από την «Καλλίστη» (για μας

      τους ανθρώπους) Πλανητική Αφροδίτη.

 -  Γι αυτό αργότερα:  «απέσβετο γαρ και λάλον ύδωρ».

 -  Γι αυτό χάθηκε και η Προσωδία.

 - Γι αυτό ξεχάστηκαν όλες οι «Επωδές» (που άλλοτε θεράπευαν την Ομηρική Εποχή). Κι εδώ πρέπει να επισημάνουμε πως είμαστε εμείς (το 1974 στην «Παγκόσμια Καλή Θέληση») που επισημάναμε σε ομιλία μας πως ΟΜΗΡΟΣ σημαίνει: ΟΜ-Ηρωος. Ο ήρωας του ΟΜ.

      Γιατί, έως τότε, κυρίαρχος ήταν ο ήχος του «ΤΑΥ».

      Και πρώτος ο Μεγάλος Μύστης «Ομηρος» συνέδεσε   

      λειτουργικά και σημαντικά τους δύο κυρίαρχους ήχους

      ΤΑΥ – ΟΜ.

      Και επεσήμανε την αναγκαιότητα μεταβάσεως της   

      «Ωραίας Ελένης» (της Ωριμης Νοήσεώς μας) από τον:

ΤΑΫΓΕΤΟ (ΤΑΥ-ΗΓΕΤΗ) στον:

                          ΟΜ-ΙΛΟ (ή το ΙΛΙΟΝ).

 ΕΝΩΔΩΝ

(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

Αλλά θα συνεχίσουμε...