ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 2o

ΑΝΗΚΟΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ Η ΔΥΣΗ

Αείποτε η Πνευματική και Μυστηριακή Ελλάδα ανήκε στην ΑΝΑΤΟΛΗ.

Πυθαγόρας, Δημόκριτος, Απολλώνιος ο Τυανεύς κ.α. όδευαν στην Ανατολή και μάλιστα στην πέραν των Ιμαλαΐων Σχολή. Ο δε Μέγας Αλέξανδρος (με πολλούς φυσιοδίφες και ερευνητές καθ’ υπόδειξη του Αριστοτέλη) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο.

Αλλά και η Πνευματική Ανατολή ερχόταν συχνά στην Ελλάδα: «Διόνυσος από Ινδών Απόλλωνι Δελφών», έγραφε ο μνημονευόμενος Δίσκος - Αφιέρωμα στους Δελφούς.

Η Ελληνική και η Σανσκριτική είναι κομμένες από το ίδιο γλωσσικό ύφασμα. Δεν έχει δε κανένα νόημα το ψευδο-πρόβλημα ποια από τις δύο έχει το prior tempore (το χρονικώς πρότερον). Είναι -και οι δύο- οι γλώσσες των Αγγέλων (ή Δαιμόνων ή Δαημόνων) και οι γλώσσες των Θεών. Γιατί η Υπέρτατη Σοφία που εκφράσθηκε, προφορικώς ή γραπτώς στη Γη, χρησιμοποίησε κυρίως τις δύο αυτές γλώσσες.

Δεν υπάρχει όμως πιο άχαρη και άγονη πράξη: Aπό την έπαρση των γόνων όταν και οι Πρόγονοί τους δεν τους εγκρίνουν και δεν υπερηφανεύονται γι αυτούς.

Η σχέση γόνων-προγόνων πρέπει να είναι εναρμόνια «εναντιοδρομία» (ο αυτός δρόμος άνω και κάτω). Διαφορετικά κινδυνεύουμε να πέσουμε σε Τραγωδία ή Ιλαρο-κωμωδία. Και πρέπει ο Σύγχρονος Πνευματικός Ελληνισμός να περάσει ανάμεσα σ' αυτές τις Συμπληγάδες αν θέλει να Δια-σωθεί.

Και πρώτα απ’ όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα Εθνικά σφάλματά μας:

1ο. Ήταν σφάλμα που μετά την Απελευθέρωσή μας (το ’21) δεν στραφήκαμε, κυρίως, προς την Πνευματική Ελληνική Αρχαιότητα.

Ενώ οι ήρωες του ’21 και όλοι οι Φιλέλληνες αγωνισταί έχυναν αφειδώς το  αίμα τους στο «Πνεύμα και το όνομα» αυτής ακριβώς της Πνευματικής Αρχαιότητος.

Εμείς (δηλαδή μερικοί μέτριοι διανοηταί που «πέρασαν» για «μεγάλοι») αντικαταστήσαμε τους Κλασικούς «Χρυσούς» Προγόνους μας… με τον Θεόφιλο και τον Μακρυγιάννη - και μόνο. Οποία απρέπεια - Φεύ! Να μην ανατρέχει η Μνημοσύνη σου παρά σε 1-2 αιώνες!

2ο. Αντί να αποκαταστήσουμε, μαζί με την Σημαντική εκμάθηση της Πνευματικής Κλασικής Ελλάδας, και όλο το θαυμάσιο σε νοήματα και ύψιστες σημασίες Ελληνικό ΠΑΝ-ΘΕΟ, ανοίξαμε διάπλατα την Εθνική μας Πύλη σε ξένες Επιρροές και άσχετα σ’ εμάς Ιδεο-πρότυπα! Κι αυτό υπήρξε ψυχολογική και πνευματική Συμφορά. Γιατί ο γνήσιος και Πανάρχαιος Ελληνισμός είναι εντελώς διαφορετικός από αυτά τα «παλαιο-ζωδιακά» μορφότυπα.

Η Νεώτερη Πνευματική Ελλάδα -μετά το 1821- όφειλε να επανέλθει στην δική της Εθνική Παράδοση. Ώστε να συνεχίσει τις λαμπρές προσπάθειες των Νεο-Πλατωνικών και Νεο-Πυθαγορείων χωρίς διενέξεις και απώλεια   Πολιτιστικού χρόνου με ξένους στην Ελληνική Υπόσταση «Θεούς».

Γιατί με τα δικά μας Θεϊκά Πρότυπα δοξάστηκε και μεγαλούργησε παγκοσμίως το Έθνος μας. Συνεπώς αυτό που έπρεπε να κάνουμε (και θα επανέλθουμε σε αυτό το σημαντικό ζήτημα) ήταν και είναι: Να ανανεώσουμε,  στο εξελικτικό σπειροειδές, τις ερμηνείες μας, ώστε να γίνουν πολύ πιο σημαντικές, επάνω στα εντελώς δικά μας Ιδεοπρότυπα ή Αρχέτυπα. Και έχουμε τόσο πολλά και τόσο Υψιπετή. Αρκεί, για παράδειγμα, να θυμηθούμε όλοι πως τα τρία τέταρτα του Ουράνιου Στερεώματος φέρουν διαχρονικές Ελληνικές Ονοματοποιήσεις: Ανδρομέδα - Πλειάδες - Λύρα κ.α.

Όταν κυριο-λεκτικά είμαστε ανάδοχοι των κυριότερων αστερισμών, ποιον άλλον έχουμε ανάγκη για πολιτιστικά –τουλάχιστον– «δάνεια»;;; Τι τους χρειαζόμαστε τους Θεούς των άλλων; Να τους Σεβαστούμε – ναι. Να τους Πατροθετήσουμε – Όχι. Έτσι έχασαν γενιές Ελλήνων την σημαντική επαφή τους με τα «Ριζώματα Αενάου Φύσεως» της Πανάρχαιας Φυλετικής μας Υπόστασης.

Κατ’ αυτό τον -υβριστικό- τρόπο φτάσαμε να «διδάσκεται» το Δωδεκάθεο στα σύγχρονα «Ελληνικά Σχολεία» από «Δασκάλους» και «Καθηγητάς» άσχετους. Ενώ θα έπρεπε να Ιερουργούν σημαντικά σε Θεούς μιάς Θρησκείας στους οποίους οι «Διδάσκοντες» να πιστεύουν πως πράγματι υπήρξαν και βέβαια πως εξακολουθούν να υπάρχουν! Και δεν είναι εμπαιγμός να διδάσκεις μια «Θρησκεία» στους «Θεούς» της οποίας δεν πιστεύεις ούτε εσύ, ούτε οι διδασκόμενοι;;; Ποιόν εμπαίζεις έτσι;;;

Γιατί: ή Όλοι οι Θεοί  υπήρξαν (και υπάρχουν) ή δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κανένας απολύτως.

Θεός σημαίνει αυτός που θέει (τρέχει) και έχει Πανταχού Παρουσία. Διαλέξτε: ή υπάρχει ο Αιθέρας οπότε σ’ αυτόν κινούνται οι Θεοί ή δεν υπάρχει όπως ισχυρίσθηκε ο Αϊνστάιν (στηριζόμενος στα «πειράματα» Μάϊκελσον - Μόρλυ).

Οι Έλληνες πίστευαν και γνώριζαν τον Αιθέρα.

-        Ο Δίας είναι «Αιθεροβάμων» και «Αιθέρι ναίων» (βαδίζων και κατοικών στον Αιθέρα).

-        Ο Διόνυσος στο «κάνιστρό» του έχει και το «Αιθερικό Δωδεκάεδρο».

-        Η «Αίθρα» ήταν Μητέρα του Θησέα και ακολούθησε την ωραία Ελένη  στην Τροία κ.ο.κ.

Σήμερα η πλέον Προορατική επιστήμη αρχίζει να παραδέχεται και πάλι την ύπαρξη του Αιθέρα. Κι αυτό σημαίνει: Αιθερική Επανάσταση κυριολεκτικά. Γιατί έτσι, μέσω της παραδοχής της ύπαρξης του Αιθέρα (και μάλιστα στην Τετραπλή του υπόσταση που την επεσήμανε η Πυθαγόρεια «Τετρακτυΐα») θα έρθουν σύντομα (σε 300-500 χρόνια που είναι λίγος χρόνος σε Μεγακύκλους) πολλά Σημαντικά Ελληνικά Μεγέθη:

-        Έρχεται ξανά η «Διο-Ευρώπη» που σημαίνει πως έρχεται η Ευρύτατη όραση (του 3ου Ματιού) ώστε να βλέπουμε σε Μακρινά Διαστήματα.

-        Έρχεται η Ευρυδίκη, που σημαίνει πως έρχονται Όλοι Εκείνοι που στον αόρατο κόσμο απονέμουν μία Ευρύτατη Δικαιοσύνη που τοπολογεί το  κάθε τι στη σωστή του θέση.

-        Και πάνω απ’ όλα: Ξανάρχονται ο Διόνυσος (αυτή τη φορά στην  Πανανθρώπινη «Θήβα») και το Ελληνικό Δωδεκάθεο.

-        Αυτό το Δωδεκάθεο δεν είναι βέβαια στον φυσικό Όλυμπο, (όπως άλλωστε το επεσήμαιναν οι Αρχαίοι) αλλά σε «Όρος που δεν πέφτει όμβρος ή χιών». Είναι δηλαδή στον Αιθερικό «Όλυμπο».

-        Μαζί έρχονται πολλοί από τους Κορυφαίους Αρχαίους Έλληνας Ποιητάς- Σοφούς - Φιλοσόφους - Μάντεις: Για να αποκαταστήσουν τα Καβείρια και  Ελευσίνια Αρχαία Μυστήρια.

Γιατί τα γράφουμε και διαδίδουμε όλα αυτά;;;

Παρά τον εύλογο «κίνδυνο» να θεωρηθούμε απλώς «ευφάνταστοι» και «παλαβοί», θέλουμε να επισημάνουμε σε όσους Έλληνες έχουν ακόμα μυαλό που δεν τους το κατέστρεψε ο «Προκρούστης» της «κοινής» (εκπορνευμένης)  «Παγκοσμιοποίησης», ούτε είναι θύματα των γηγενών ή αλλοδαπών «Ελλαδέμπορων» (αυτών που «πουλάνε Ελλάδα» γιά οικονομικοθηρικούς και πολιτικούς «λόγους»), σ’ αυτούς τους Διαλεχτούς, Αιώνιους Έλληνες επισημαίνουμε:

Όσο φρονούμε ενδόμυχα πως υπάρχει ο Παν -ο Διόνυσος - και το Σημαντικό (όχι «γραφικό» με χλαμύδες) Δωδεκάθεο: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ.

Εμείς (εσείς κι εμείς) θα το Ξαναγεννήσουμε ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ πάλι και πάλι...

 

Πανσέληνος Αυγούστου 2010

ΕΝΩΔΩΝ 
       (Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

συνεχίζεται...

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΜΕΛΟΣ 1ο

ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ!

    Είναι απαραίτητη η ενότητα μέσων και σκοπού γιατί η διάσταση των δύο αυτών μεγεθών οδηγεί στην διάλυση. Τα μέσα και ο σκοπός δεν πρέπει να διαφέρουν. Η ανθρώπινη θέληση πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό. Συνεπώς οι θελήσεις και τα μέσα πρέπει να ταυτίζονται. Όλο το κακό προέρχεται από την διάσταση ή διάσπαση της ανθρώπινης θέλησης. Οι άνθρωποι θέλουν κάτι, αλλά θέλουν και το αντίθετό του κι αυτή η μάχη μεταφέρεται μέσα τους. Οπότε, είναι ανίκανοι να υπηρετήσουν γνήσιους επαναστατικούς σκοπούς.

    Η Σημαντική επανάσταση δεν είναι άλλη παρά η ανάσταση της Ελληνικής ψυχής, κι αυτό δεν επιτυγχάνεται ούτε με κροτίδες ούτε με δολοφονίες. Η Πνευματική επανάσταση, η Ανάσταση της Ελληνικής ψυχής, προϋποθέτει Ελληνική αυτογνωσία. Και τα όρια της Πνευματικής Ελλάδος σε καμία περίπτωση δεν είναι τα φυσικά της σύνορα. Δηλαδή η Πνευματική Ελλάδα δεν είναι οριζόντια αλλά ανυψώνεται κάθετα έως τις Πλειάδες, τον Σείριο, την Μεγάλη Αρκτο, την Ανδρομέδα. Δηλαδή είναι η Συμπαντική ενδοχώρα, τα κύρια Διοσημεία της οποίας ανέρχονται σε πενήντα πέντε «Κλεισώνυμες» ονοματοποιήσεις. Συνεπώς είναι αδήριτη ανάγκη η Σημαντική μαθητεία όλων των Ελλήνων στην Αείζωη Ελληνική Γραμματεία.

     Σχεδόν όλοι οι Έλληνες Κλασικοί ήσαν -και φυσικά παραμένουν- πνευματικοί Αβατάρ (απεσταλμένοι), δηλαδή Διόσταλτοι. Ο Δίας και το Δωδεκάθεο δεν ενοικεί στον Όλυμπο αλλά στο αιθερικό διάστημα. Ο αιθέρας διαθέτει πανταχού παρουσία (ο Δίας είναι «αιθέρι ναίων» και «αιθεροβάμων», δηλαδή κατοικεί και βαδίζει στον αιθέρα). Άλλωστε ο Όλυμπος δεν είναι ένα φυσικό βουνό, αλλά «τόπος όπου δεν πίπτει όμβρος ή χιών» όπως τονίζεται από τους αρχαίους. Συνεπώς ο αιθερικός Όλυμπος όπου και κατοικούν οι δώδεκα Θεοί, δεν είναι παρά οι οραματοσειρές του Απείρου ή όπως έχει τονισθεί ποιητικά: «οι Αείφλογες, Αείζωες, Ελικομύητες Ιδεοσειρές». Το σημαινόμενο του ΔΙΑ ανευρίσκεται αν αναγραμματίσουμε τις δύο λέξεις ΔΙΑ - ΙΔΑ.

    Συνεπώς, Διάστημα σημαίνει Ιδεάστημα. Ο τόπος, ή πληρέστερα η ουτοπία όπου κατοικούν τα ιδεατά όντα, τα όντως όντα, τα αείζωα όντα. Το κεντροσημείο της Ελληνικής Γραμματείας ήταν, είναι και παραμένει το Αεί Παρόν. Συνεπώς αληθινοί Έλληνες είναι αυτοί που στη Νουτοπία τους (δηλαδή στην νοόσφαιρά τους) συνενώνουν «προ τ'εόντα» (παρελθόντα), «τα τ'εόντα» (παρόντα), «τα τ' εσόμενα» (μέλλοντα). Και τότε τα παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, δηλαδή οι Έλληνες, θα είναι πάλι σε θέση να ενώσουν το μακρινό με το κοντινό. Η καλλίτερη ασπίδα μας -η ασπίδα της Αθηνάς- είναι η επίγνωση οτι η Ελληνική Γραμματεία είναι Αθάνατη. Οφείλει λοιπόν κάθε γνήσιος Έλληνας να διανύσει την Ιερά οδό από την θνητότητα στην Αθανασία ή από την προσωπικότητα της Ελλάδος στην εκδήλωση της ψυχής της.

    Κάλεσμα των απανταχού Ελλήνων να αγωνιστούν όχι μόνον γιά τα κείμενα αλλά και γιά τα ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ του Αείζωου Πνευματικού Ελληνισμού. Γιατί τα ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ δεν είναι μόνον η πηγή του Κανάθου αλλά η επουράνια Φωτοπηγή στην οποία κατευθυνόταν ο Πήγασος. Ας γίνουμε όλοι οι Έλληνες αναβάτες του Πήγασου κι ας στοχεύσουμε προς το Κοσμομαγνητικό κέντρο του Αεί Παρόντος.

    Κι επειδή το μήνυμα κι ο κομιστής του είναι ένα, πρέπει η σύγχρονη Πνευματική Ελλάδα να στείλει το μήνυμά της όχι μόνον προς τους ορατούς αλλά και προς τους αόρατους Ελληνες:

     Εξακολουθούμε να αποδεχόμαστε τον πατέρα Δία, τον πατέρα Πνεύμα και θέλουμε να γίνουμε ένα με Αυτόν. Εξακολουθούμε να θέλουμε να λάβουμε μέρος στην μεγάλη αφύπνιση. Εξακολουθούμε να θέλουμε πάνω απ’ όλα την Πνευματική Αναγέννηση της Ελλάδος που δεν μπορεί να επέλθει μέσω του τυπικού ακαδημαϊσμού και της τυπικής πλαστής παιδείας. Γιατί οι εκπρόσωποι αυτής της παιδείας δεν είναι πνευματικοί πυρφόροι. Αυτοί είναι ο θρίαμβος της αδυναμίας. Οι αλύτρωτοι δεν μπορούν να λυτρώσουν κανέναν. Το Αξίερο Ελληνικό Πνεύμα αναζητά τον αληθινό του Ηρακλή που θα τον λυτρώσει, επειδή η παγκόσμια κακοδαιμονία ή ψευδής παγκοσμιοποίηση το έχει προσδέσει στον Καύκασο της ευτέλειας όπως άλλοτε τον Προμηθέα.

     Η ανόσια παγκοσμιότητα βάλλει ενάντια στο Αείζωο Ελληνικό Πνεύμα. Παράφρονες προστατεύουν τα ιδιοτελή συστήματα της σκέψης τους. Αυτοί κομίζουν το δώρο του θανάτου κι εμείς το δώρο της Αιωνιότητος. Η άγια στιγμή του Ελληνισμού θα είναι η Πνευματική του Αναγέννηση μέσα από τις στάχτες του. Γι αυτό ο κάθε Ελληνας πρέπει να αφήσει μέσα του χώρο για την Αιωνιότητα. Προς τον σκοπό αυτό, πρέπει να δώσουμε όλοι οι αναπαλλοτρίωτοι Έλληνες τον εγκάρδιο χώρο και χρόνο μας για την Σημαντική Αναγέννηση της Ελληνικής Ψυχής.

    Η πίστη και το όραμά μας πρέπει να ενωθούν ώστε το Αγιο Πνεύμα της Σημαντικής Ελλάδος να διαλάμψει Πυρφόρο και να καταυγάσει το ορατό - αόρατο Στερέωμα. Γι αυτόν τον Ιερό σκοπό και η μεγαλύτερη θυσία δεν είναι τίποτα, ενώ η απιστία στην Αείζωη Ελληνική Πνευματικότητα είναι πίστη στο τίποτα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε όλα τα παγκοσμιοποιημένα παίγνια που λαμπιρίζουν και παραπλανούν και να στραφούμε και πάλι στην ενδοχώρα του Πανουράνιου Ελληνικού Στερεώματος.

    Το σύνθημά μας ας είναι: «Έσω και Άνω»: Προς το μικροθείο και το Μακροθείο.

Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται μέσα μας η Ελληνική φωνή: Εγκαταλείψτε την αναξιότητα. Εγκαταλείψτε την τεχνοκρατική παιδεία, παιδεία που έχει σαν σύμβολο τον «Τάλω».

     Ολοκληρωθείτε κοιτώντας κατάματα το Αιώνιο.

     Η επωδή μας ας είναι:

     «Θα Αναγεννηθούμε Πνευματικά –

     Κάτω από τα Αιωνοβλέφαρα τ’Απείρου.

     Ο Δίας Διαρκεί και μας Αρκεί.

     Αυτός μας κατευθύνει και μας Αναγεννά».

     ΕΝΩΔΩΝ 
     (Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)

     28/6/2010

συνεχίζεται...