ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ
Πρέπει να βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο ώστε το Ανώτερο κομμάτι του Ελληνικού Είναι να προστατεύσει το ασθενέστερο. Πρέπει να απαλλαγούμε από τα βρεφικά και παιδικά ελαττώματα της φυλής μας για να μην μοιάζουμε με την εσφαλμένη πλευρά των Προγόνων μας. Κι αν πράγματι θέλουμε να είναι Εκείνοι οι καθοδηγητές μας, πρέπει αληθινά –και όχι επιφανειακά– να τους γνωρίσουμε και κυρίως να αποδεχθούμε το δικό τους σημαντικό κώδικα αξιών και αξιολογήσεων, αλλά εξελικτικά ανανεωμένο. Γι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά τα εξής:
Και πρώτα απ' όλα πρέπει να καταλάβουμε, μία για πάντα, τι σημαίνει «ειδωλολατρία» –ώστε καιροσκόποι και συσκοτιστές να «μην ψαρεύουν σε θολά νερά» της σκέψης μας.
Η καθόλου Ανθρωπότητα υπήρξε εποχή που ήταν ειδωλολατρική. Όταν δεν γνώριζε την διαφορά ανάμεσα στον αληθινό εαυτό της και σ’ αυτό που παρίστανε ως εαυτό της ή στην εικόνα της. Τέτοια παμφυλετική περίοδος υπήρξε, αλλά είναι χαμένη στη νύχτα του χρόνου, στις Λεμούριες και Ατλάντειες «κελαινές» (μαύρες) ημέρες. Και είναι ευνόητο, ειδωλολάτρες ή εξελικτικά πρωτόγονοι να εκλαμβάνουν για πραγματικότητα την ένσαρκη σκιά τους. Αλλά αυτοί είναι αδύνατον να αναπτύξουν λαμπρό πολιτισμό με διαχρονικές και αιώνιες αξίες. Γιατί, απλούστατα, στηρίζονται σε «άχερα» που τα παίρνει ο πρώτος άνεμος. Η δημιουργία υψηλής τάξεως πολιτισμού προϋποθέτει ακριβή γνώση:
- Ομοψυχίας και εσωτερικής Ομοιογένειας.
- Λογοδυναμικής ήχων, κραδασμών και χρωμάτων.
- Εννοιών, σημασιών και συμβόλων.
- Μυθικών Αοράτων Μεγεθών.
- Αρμονικής συλλειτουργίας των Μουσών:
- Ορατών και αοράτων αποτελεσμάτων γεωμετρημένων Μυστηριακών
εκστάσεων.
- Τριών εξελικτικών αλμάτων για την συμπλησίαση του «Ενός»,
δηλαδή της Ενιαίας Ζωής.
Αυτά όμως, μαζί με την σαφή επίγνωση και πραγμάτωση του εξελικτικού Σχεδίου και Σκοπού, δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε δουλειά, ούτε καθήκον, ούτε απλή «ακαδημαϊκή» ενασχόληση των «ειδωλολατρών».
Ας σοβαρευτούμε. Ειδωλολάτρες υπάρχουν ασφαλώς πολλοί όπως και σύγχρονοι πρωτόγονοι. Κι αυτοί είναι οι δυο κατηγορίες υλιστών, «θρήσκων» ή «θρησκευόμενων». Γιατί οι δυο δήθεν «αντίθετοι», συναποτελούν την πλειονότητα των γαιο-αιχμαλώτων, είτε το γνωρίζουν, είτε το αγνοούν. Είναι και οι δύο υλισταί στραμμένοι αποκλειστικά στη γη, την οποία βέβαια κακοποιούν και δεν σέβονται. Αγνοούν, παντελώς, τι σημαίνει λαμπρή Εστία (ή Εστίαση) και τι σημαίνει στο κέντρο της η φλόγα της Θείας Σοφίας. Αγνοούν τι σημαίνει αναζήτηση της γνώσης των αιτίων. Μοναδικός λόγος για τον οποίον οι σημαντικοί Πρόγονοί μας μετέβαιναν, ζώντες, στον «Άδη». Ακριβώς για να λάβουν γνώση των πραγματικών αιτίων όλων των επίγειων προβλημάτων τους.
Και βέβαια, αγνοούν ολοσχερώς τι σημαίνει: μυημένη μουσική ή αρμονική ένωση του μέρους (ή μέλους) με το Όλο ή Παν (Παν-αρμονία).
Και ασφαλώς οι σύγχρονοι «μορφωμένοι» (ή παραμορφωμένοι) αγράμματοι αγνοούν και συχνά λοιδωρούν: τις Μυστικές Ιδέες που κρύβουν οι Σημαντικές Διδασκαλίες των Λαμπρών μας Προγόνων. Γιατί, όπως το επεσήμανε ο Αισχύλος για το έργο του (και αυτό ισχύει για όλους τους μεταγενεστέρους του) είναι μετάληψη («ψίχουλα» ή ψιχία) από το λαμπρό δείπνο του Ομήρου (και του Ορφέα).
Σημείο 2ο. Μόνο με Σημαντικές (ή «Σαμαντικές») Ερμηνείες είναι δυνατόν να κατανοηθούν οι απόκρυφες Ιδέες στα έργα των αρχαίων Ελλήνων.
Γιατί:
Ενώ, κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται σύντομα (εξ αιτίας των αποτελεσμάτων των λαθών του) πως είναι ανόητο να νομίζει ότι όλα είναι όπως φαίνονται.
Ενώ αντιλαμβάνεται πως δεν πρέπει να «επιδεικνύει» και να βιάζεται να «δείξει» την γνώση του στην αρχή (γιατί απλούστατα δεν την έχει).
Ενώ κατανοεί, ενδεχομένως, πως η επίδειξη παρεμποδίζει την απόδειξη.
Ενώ κατανοεί (ή πρέπει) πως: το όποιο μέρος είναι δυνατόν να κατανοήσει μόνο το 1/7 του Όλου.
Παρά ταύτα, οι σύγχρονoι «Πανεπιστημιακοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με το «Παν»;) και «Ακαδημαϊκοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με τον Ακάδημο τον ομώνυμο ήρωα των αγρών όπως και με την Γεωμετρία;) –όλοι αυτοί οι βαρύγδουποι, σε ηχηρές ονομασίες– δεν κατανοούν παντελώς πως δεν φτάνει η «γραμματική και το συντακτικό» για την σημαντική ανά-γνωση της Ιερής Διδασκαλίας των Πνευματικών Ιερουργών που ήσαν (και είναι) οι Λαμπροί Έλληνες.
Τους θέτουμε (σ’ όλους αυτούς τους σύγχρονους δοκησίσοφους και βαρύγδουπους) ένα ερώτημα μόνο: Ποιοι είναι μικροί πνευματικά, οι Πρόγονοί μας ή αυτοί; Εκείνοι φρονούσαν (αταλάντευτα) πως υπάρχει πραγματική δυνατότητα περάσματος από το έγχρονο στο άχρονο, από την θνητότητα στην Αειζωία. Ενώ εσείς φρονείτε (ασφαλώς με «επιστημονικό πείσμα») πως τέτοια Γέφυρα Ελευθερίας ή Απελευθέρωσης από την αιχμαλωσία του Χρόνου ή Κρόνου, είναι καθαρό Μύθευμα για μωρά παιδιά!
Πρέπει όμως (δεδομένης της «Επιστημοσύνης» σας) να παραδεχτείτε οπωσδήποτε το εξής, αποδεδειγμένο από τον ίδιο τον Χρόνο ή Κρόνο, αδιάψευστο γεγονός:
- Ενώ τα Έργα και τα Δημιουργήματα των Αρχαίων «Παραμυθάδων», περιέργως, είναι Αθάνατα και δεν τα αγγίζει ο Χρόνος, αντιθέτως τα ευφλογεί.
- Τα δικά σας «έργα», περιέργως πάλι, μαραίνονται συνεχώς γιατί έχουν σύντομη ημερομηνία λήξεως!
Τι, λοιπόν, συμβαίνει;;;
Κι επειδή στο σημαντικό αυτό ερώτημα δεν μπορείτε (ούτε στο παρελθόν, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον θα μπορέσετε) να απαντήσετε χωρίς να πέσετε σε ιλαρο-τραγωδίες και να γελοιοποιηθείτε, γι αυτό είναι καλό (και για σας) να κατανοήσετε τα εξής λακωνικά:
- Είναι αδύνατον να καταλάβετε, μόνο με γραμματική και συντακτικό, το Ελληνικό Δωδεκάθεο. Γιατί κανένας «Θεός», εξ ορισμού (Θέειν: Τρέχειν) δεν κατοικεί στη γη και στον αέρα, παρά μόνο στον Αιθέρα.
Ας το καταλάβουν επιτέλους οι «Επιστημονικοί» νόες: Εστία των Θεών είναι ο Αιθέρας –και μάλιστα ο Πρώτος (γιατί υπάρχουν τέσσερις!!). Όσο δεν θα αποδέχονται τον Αιθέρα τόσο θα επαναλαμβάνουν, όπως ο «Τραγικός Χορός» στο έργο του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος»:
«τήσδε γης αθέως και ακάρπως εφθαρμένης».
Και είναι όντως «Τραγικά» όντα: Δηλαδή, γεω-εγω-κεντρικά. Θεωρούν τον εαυτό τους το «κέντρο» της γης και του (έρημου) Σύμπαντος. Γι αυτό αδυνατούν να γίνουν όντως όντα.
- Είναι αδύνατον επίσης να καταλάβουν ποιο είναι το σημαντικό νόημα του «Θηβαϊκού» κύκλου.
Με την επιφανειακή τους θέαση δεν θα κατανοήσουν ποτέ τι σημαίνει:
- Κάδμος και Αρμονία.
- Δρακόσπαρτοι.
- Σφίγγα.....
Και βέβαια γιατί ο Τειρεσίας (τον οποίο εκθειάζει σαν Μάντη ο Όμηρος) παραβλέπεται τελείως από τους: Λάϊο - Οιδίποδα - Κρέοντα. Αφού όλοι προστρέχουν στο Μαντείο των Δελφών και όχι σ’ αυτόν. Κι ας ήταν ανάμεσά τους! Όλα αυτά θα τους μείνουν –φευ– αινίγματα αναπάντητα. Όπως και το σημαντικό ερώτημα:
Γιατί ο Απόλλων «διώκει» τον «Αθώο» Οιδίποδα;
Αλλά –και πάλι «φευ»– πέπρωται να παραμείνουν «Τραγικοί»... απόγονοι και «θαυμασταί» του Οιδίποδος!
Ούτε θα καταλάβουν, αν συνεχίσουν να φοράνε φιλολογικές παρωπίδες, τί σημαίνει ο «Τρωϊκός» κύκλος.
Γιατί, βέβαια, ο Όμηρος είναι αδύνατον να είναι Μεγάλος και ταυτόχρονα να κατέρχεται τόσο χαμηλά, σαν να είναι ποιητικός «ρεπόρτερ» ή πολεμικός ανταποκριτής! Οφείλουν συνεπώς να διαλέξουν:
- Ή είναι πράγματι Μεγάλος και Σημαντικός, οπότε άλλα εννοεί και σημαίνει.
- Ή είναι «στα μέτρα τους» (ή λίγο παραπάνω, λόγω απλώς ποιητικής… ευγλωττίας).
Αποκλείεται, επίσης, να καταλάβουν τους Άθλους του Ηρακλή και του Θησέα. Γιατί, βλέπετε, τους «κυνηγάει» ο «Αιθέρας». Αφού Μητέρα του Θησέα είναι η «Αίθρα» που έφυγε με την «Ελένη» μαζί στην «Τροία».
Όσο για την «παρανοϊκή» Μιμοφωνία της Ελένης, γύρω από το «Δούρειο Ιππο», …ας μη μιλάμε καθόλου. Τους έχει πιάσει, διαχρονική, σιγή.
Γι’ αυτό, ακολουθώντας την γραμμή του Παράκελσου (όπως και του Μαξ Πλάνκ) τους λέμε με γαλήνια αυστηρότητα:
Αλλάξτε την μέθοδό σας προσεγγίσεως και ερμηνείας όλων των Μυητικών και Μυθολογικών «αινικτών» μέσω του κατώτερου αναλυτικού και συγκεκριμένου νου. Γιατί «αυτός» είναι «ου τις» και δεν μπορεί να ερμηνεύσει τόσο σημαντικά ορατά και αόρατα αινίγματα και μεγέθη.
Μπροστά τους είναι άχρηστος και τα «αποκεφαλίζει» (ή έτσι νομίζει).
Γι’ αυτό σας προτείνουμε (ή καλύτερα στα εγγόνια σας που θα είναι πιο οξυδερκή) να υιοθετήσετε την Ση-μαντική μέθοδο και γλώσσα επικοινωνίας με τόσο Σημαντικά Μεγέθη.
Οι Μύστες (και τέτοιοι είναι οι Αρχαίοι Έλληνες Σοφοί) περιμένουν, μαζί με τους Ολοζώντανους Θεούς, να μάθουμε τη δική Τους γλώσσα για να επικοινωνήσουμε μαζί Τους. Κι αυτή, σας το ξαναλέμε, είναι η Ση-μαντική.
συνεχίζεται...
ΕΝΩΔΩΝ
(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)
(Τρισήλιον: Βασίλης 3, Θησείο)
